Personalistyczno-komunitariański wymiar animacji społeczno-kulturalnej

Abstrakt

W niniejszym artykule zgłaszam potrzebę stawiania pytań o istotę animacji społeczno-kulturalnej oraz dokonywania refleksji nad nią nie tylko przez animatora, ale i kadry kształcące przyszłych animatorów, a także przygotowujące do pełnienia owej roli w społecznościach lokalnych. Proponuję również autorskie ujęcie jednego z wymiarów animacji, jakim jest jej personalistyczno-komunitariański charakter. Rozważania owe wpisuję w ogólną tematykę aktualnego tomu „Ars Educandi”, podejmując zagadnienie uwarunkowań rozwoju i funkcjonowania człowieka (w tym wypadku animatora i animowanego), szczególnie interesujących mnie determinant społeczno-kulturowych.