@article{Ciechanowicz-McLean_2021, title={Instrumenty prawne ochrony klimatu przed uchwaleniem Europejskiego Zielonego Ładu (2019)}, url={https://czasopisma.bg.ug.edu.pl/index.php/gdanskie_studia_prawnicze/article/view/6330}, DOI={10.26881/gsp.2021.3.01}, abstractNote={<p>W 1992 r. podpisano w Rio de Janeiro, podczas konferencji określanej mianem „Szczytu Ziemi”, ramową konwencję w sprawie zmian klimatu, zwaną konwencją klimatyczną. Jest to pierwsza umowa międzynarodowa w całości poświęcona ochronie klimatu przed zmianami. Jej celem jest doprowadzenie do stabilizacji antropogenicznych gazów cieplarnianych w atmosferze oraz adaptacja do zmian klimatu. Wprowadzono tam wspólną, lecz zróżnicowaną odpowiedzialność państw za problemy związane ze zmianami klimatu. Wprowadzono też kilka zasad postępowania w tym zakresie, aby chronić klimat dla dobra obecnych i przyszłych pokoleń. Protokół z Kioto z 1997 r., mający charakter wykonawczy do konwencji klimatycznej, wzmocnił rolę prawa w przeciwdziałaniu zmianom klimatu, poprzez wprowadzenie instrumentów ekonomicznych, w tym handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych. Konferencja Stron Konwencji Klimatycznej COP 21 w Paryżu w 2015 r. przyjęła projekt porozumienia klimatycznego, którego celem jest zatrzymanie do końca XXI w. wzrostu globalnego ocieplenia do 2°C poprzez m.in. kontrybucje narodowe dotyczące redukcji i pochłaniania CO2. Wprowadzona w 2019 r. koncepcja Europejskiego Zielonego Ładu w Unii Europejskiej zakłada nową zrównoważoną strategię na rzecz wzrostu gospodarczego, w której w 2050 r. nie będzie emisji netto gazów cieplarnianych, a wzrost gospodarczy zostanie oddzielony od wykorzystania zasobów. W europejskim prawie o klimacie nie proponuje się nowych instrumentów prawnych w tym przedmiocie poza tymi, które zostały już wprowadzone przez konwencję klimatyczną i porozumienie klimatyczne.</p>}, number={3(51)/2021}, journal={Gdańskie Studia Prawnicze}, author={Ciechanowicz-McLean, Janina}, year={2021}, month={wrz.}, pages={9–20} }