Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweStruktura regionalizmu wschodnioazjatyckiego – ujęcie geoprzestrzenne
Słowa kluczowe:
regionalizm, regionalizacja, Azja WschodniaAbstrakt
Regionalizm to – obok integracji i globalizacji – proces dominujący we współczesnej gospodarce światowej, wpływający na relacje międzypaństwowe w kontekście ekonomicznym, społecznym i politycznym oraz w sferze bezpieczeństwa. Jednocześnie rosnące znaczenie wschodnioazjatyckich państw sprzyja intensyfikacji współpracy regionalnej. Na proces ten znacząco wpłynął azjatycki kryzys finansowy z lat 1997–1998 oraz kryzys globalny lat 2008–2009. W artykule przedstawiono strukturę regionalizmu wschodnioazjatyckiego z uwzględnieniem jego wymiarów geoprzestrzennych: od mikroregionalizmu, poprzez subregionalizm, makroregionalizm i transregionalizm, aż po stanowiący najszerszą płaszczyznę powiązań interregionalizm. Aby osiągnąć ten cel, posłużono się metodą analityczno-opisową oraz porównawczą. Wyniki przeprowadzonych analiz wskazują na odmienne determinanty ustanawiania poszczególnych struktur regionalnych, zwłaszcza na dużą rolę uwarunkowań geopolitycznych.
Downloads
Bibliografia
ACD, 2016, Asia Cooperation Dialogue, About ACD, http://www.acd-dialogue.org [dostęp: 29.03.2016].
Acharya A., 2014, Constructing a Security Community in Southeast Asia. ASEAN and the Problem of Regional Order, Routledge, London – New York.
Campbell G., 2013, The Indian Ocean Rim (IOR) Economic Association. History and Prospects, [w:] The Indian Ocean Rim. Southern Africa and Regional Cooperation, RoutledgeCurzon, London – New York.
Chen X., 2005, As Borders Bend. Transnational Spaces on the Pacific Rim, Rowman & Littlefield Publishers, Lanham.
Das S.B. (ed.), 2012, Achieving the ASEAN Economic Community 2015, Institute of Southeast Asian Studies, Singapore.
Dent C.M., 2008, East Asian Regionalism, Routledge, London – New York.
Gaens B., 2013, Europe-Asia Interregional Relations, Ashgate Publishing, Aldershot – Burlington.
Hermawan Y.P., 2016, Institutionalisation of inter-regional cooperation. The case of ASEM and FEALAC, [w:] Institutionalizing East Asia. Mapping and Reconfiguring Regional Cooperation Politics in Asia, ed. A.D. Ba, C.-C. Kuik, S. Sudo, Routledge, Abingdon –NewYork.
ILO, ADB, 2014, ASEAN Community 2015. Managing integration for better jobs and shared prosperity, International Labour Organization, Asian Development Bank, Bangkok.
Jora S., 2007, Patterns of Development through „Europeanization” – Towards a Universal Modus Operandi?, [w:] The EU’s Experience in Integration. A model for ASEAN+3?, ed. L. Dong, G. Heiduk, P. Lang, Bern.
Manners-Bell J., 2014, Global Logistics Strategies. Delivering the Goods, Kogan Page Publishers, London – Philadelphia – Daryaganj.
Prado C. de, 2007, Global Multi-level Governance. European and East Asian Leadership, United Nations University Press, Tokyo – New York.
Riggirozzi P., Tussie D. (ed.), 2012, The Rise of Post-Hegemonic Regionalism, Springer Science & Business Media, London – New York.
Roberts C.B., 2012, ASEAN Regionalism. Cooperation, values and institutionalization, Routledge, London – New York.
Telo M. (ed.), 2013, European Union and New Regionalism. Regional Actors and Global Governance in a Post-Hegemonic Era, Ashgate Publishing, Aldershot – Burlington.
Tong S.Y., Chong C.S.K., 2011, ASEAN Economic Growth Triangles and Implications for China, [w:] China-ASEAN Sub-regional Cooperation, ed. M. Li, C.G. Kwa, World Scientific, Singapore.
Wajjwalku S., Chong Ho K., Yoshida O. (ed.), 2016, Advancing the Regional Commons in the New East Asia, Routledge, Abingdon – New York.
