Procesy integracyjne a spójność społeczno-gospodarcza regionów na przykładzie Litwy

Abstrakt

Podstawowym dążeniem integracji europejskiej jest wyrównanie poziomu rozwoju krajów członkowskich i regionów. Cel artykułu stanowi zbadanie spójności gospodarczej i społecznej okręgów (apskritis) Litwy w okresie po wstąpieniu kraju do UE. Do osiągnięcia tego celu wykorzystano metody statystyki opisowej, wskaźnika zmienności oraz wskaźników konwergencji. Badanie opiera się na danych statystycznych Departamentu Statystyki Litwy i obejmuje takie zmienne, jak PKB per capita, stopa bezrobocia i zatrudnienia, BIZ per capita oraz zróżnicowanie dochodowe członka gospodarstwa domowego, a także sytuacja demograficzna i migracja. Z przeprowadzonych badań wynika, że dla większości wskaźników gospodarczych i społecznych współczynnik zmienności miał trend wzrastający, co oznacza pogarszanie się spójności okręgów Litwy. Tezę tę potwierdziły badania nad konwergencją beta i sigma, które pokazały minimalne wartości obu konwergencji. Wyniki te świadczą o błędnych zasadach powołania okręgów. 1 stycznia 2018 r. Litwa dokonała transformacji tej struktury, tworząc dwa regiony – Stołeczny Region oraz Region Litwy Centralnej i Zachodniej.