Egzystencjalne perspektywy narratologii według Paula Ricoeura

Abstract

Artykuł stanowi analizę egzystencjalnych perspektyw narratologii w późnej twórczości Paula Ricoeura, ujmowanej w kontekście lingwistycznego zwrotu w filozofii. Autorka omawia sposób, w jaki Ricoeur łączy hermeneutykę filozoficzną z teorią języka, kładąc nacisk na „bycie w mowie” jako fundament ludzkiej egzystencji i tożsamości narracyjnej. 

W artykule omówiono zagadnienie dialektyki dystansu i przyswojenia w interpretacji tekstów, ukazując etyczny wymiar narratologii, ujmowanej w kontekście problematyki dialogu, odpowiedzialności i źródeł moralnego zobowiązania oraz podkreślając charakter procesu interpretacji jako procesu samorozumienia, pozbawionego ostatecznych gwarancji metafizycznych.