Mówiąc o zmarłych : szczątki ludzkie jako dziedzictwo w kontekście Singapuru

Abstrakt

W artykule poddano refleksji, w kontekście Singapuru, status prawny niepochowanych szczątków ludzkich o wartości dziedzictwa. Mogą one mieć postać zwłok osoby zmarłej, która nie została pochowana; lub zachowanych szczątków, ewentualnie znajdujących się w zasobach muzeum lub w prywatnej kolekcji. Twierdzi się, że zgodnie z podejściem opartym na uznaniowości przyjętym w niedawnych sprawach dotyczących tkanek ludzkich uzyskanych od żywych istot ludzkich takie szczątki ludzkie powinny być uważane za mające status własności. Umożliwiłoby to, między innymi, prowadzenie postępowań cywilnych i karnych w prawie krajowym w przypadku usunięcia takich szczątków ze stanowisk archeologicznych lub muzeów bez zezwolenia, a także zastosowanie międzynarodowych ram ułatwiających zwrot nielegalnie wywiezionych dóbr kultury. Analizie poddano również status pochowanych szczątków ludzkich, dóbr grobowych i nagrobków, a także wytyczne dotyczące właściwego traktowania szczątków w warunkach muzealnych. Badania nad ludzkimi szczątkami i ich delikatna ekspozycja w muzeach są ważnymi sposobami, dzięki którym możemy dowiedzieć się więcej o naszym pochodzeniu i nas samych, jednak niezbędnym warunkiem ich wykorzystania jest uwzględnienie interesów i przekonań społeczności, grup etnicznych lub religijnych, z których pochodzą ludzkie szczątki.