System ochrony dziedzictwa kulturowego w Japonii: aktualne problemy i perspektywy na przyszłość

Abstrakt

W artykule na podstawie analizy rozwoju systemu ochrony dziedzictwa w Japonii przedstawiono, w jaki sposób wzrastało jego społeczne znaczenie. Ochrona dziedzictwa jest urzeczywistniana od ponad 150 lat, głównie przez rząd krajowy. Epokowe wydarzenia, takie jak modernizacja okresu restauracji Meiji od 1868 r. i demokratyzacja pod koniec II wojny światowej w 1945 r., znacząco wpłynęły zarówno na znaczenie dziedzictwa, które ma być chronione, jak i system ochrony. Ocalenie własności upadającej arystokracji i świątyń było pierwotnym celem pod koniec XIX w., a bezpośrednio przed II wojną światową na znaczeniu zyskała motywacja nacjonalistyczna. Po II wojnie światowej dziedzictwo uznano za dobro narodowe, ale przez dłuższy czas pozostawało stosunkowo niewielkim elementem życia społeczeństwa. Jednak w ostatnim czasie wartość dziedzictwa zaczyna być dostrzegana, a środki ochrony stają się zróżnicowane, ponieważ Japonia dojrzała pod względem społecznym i gospodarczym. Obecnie dziedzictwo jest zintegrowane i ściśle powiązane z rozwojem społeczności lokalnych, a jego ochrona jest realizowana nie tylko przez rząd, ale także przez różne inne podmioty.