Istota, przejawy i korzyści konsensualizmu w de lege lata polskim procesie karnym – wybrane zagadnienia na tle trybu publicznoskargowego

Autor

DOI:

https://doi.org/10.26881/prog.2024.15.04

Słowa kluczowe:

konsensualizm, proces karny

Abstrakt

Choć konsensualizm jest immanentnym elementem polskiego procesu karnego, to brak jest zgody odnośnie do pojmowania tego zjawiska. Uważa się przykładowo, iż konsensualizm jest urzeczywistniany za pomocą porozumień karnoprocesowych. Sądzi się również, że wybrane przejawy normatywne konsensualizmu pozwalają wyodrębnić zasadę konsensualizmu w zakresie procesu karnego. Wskazuje się także na możliwość wyodrębnienia modelu procesu karnego opartego na konsensualizmie – modelu  konsensualnego. Celem niniejszego  opracowania jest zaprezentowanie różnych perspektyw postrzegania konsensualizmu, które można dostrzec w doktrynie prawa karnego procesowego. Artykuł ukazuje ponadto wybrane instytucje karnoprocesowe obecne
w de lege lata polskim procesie karnym. Po przeanalizowaniu powyższej materii dokonano próby wyliczenia korzyści, które niesie ze sobą konsensualizm karnoprocesowy dla pokrzywdzonego, oskarżonego i wymiaru sprawiedliwości. Wydaje się, że warto podsumować dotychczasowe rozważania obecne w literaturze przedmiotu, jak również dokonać próby usystematyzowania niniejszej
problematyki.

Downloads

Download data is not yet available.

Biogram autora

Krystian Kurkowski - Uniwersytet w Białymstoku

Doktorant w zakresie nauk prawnych, Szkoła Doktorska, Uniwersytet w Białymstoku. Jego zainteresowania naukowe skupiają się wokół prawa karnego procesowego, prawa ustrojowego oraz teorii prawa.

Bibliografia

Literatura

Hofmański P. (red.), 2014, Zasada konsensualizmu w polskim procesie karnym: Fiat iustitia pereat mundus. Księga jubileuszowa poświęcona Sędziemu Sądu Najwyższego Stanisławowi Zabłockiemu z okazji 40-lecia pracy zawodowej, Warszawa.

Kardas P., 2004, Konsensualne sposoby rozstrzygania w świetle nowelizacji kodeksu postępowania karnego z dnia 10 stycznia 2003 r., „Prokuratura i Prawo”, nr 1.

Stefański R.A., Zabłocki S. (red.), 2021, Kodeks postępowania karnego, t. III: Komentarz do art. 297–424, Warszawa.

Steinborn S., 2005, Porozumienia w polskim procesie karnym. Skazanie bez rozprawy i dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej, Kraków.

Szwarc A.J. (red.), 1993, Dopuszczalność porozumiewania się i uzgadniania rozstrzygnięć przez uczestników postępowania karnego w świetle polskiej procedury karnej: Porozumiewanie się i uzgadniania rozstrzygnięć przez uczestników postępowania karnego, Warszawa-Poznań.

Światłowski A., 2000, Porozumienia karnoprocesowe w polskim procesie karnym w opinii sędziów i prokuratorów, „Archiwum Kryminologii”, t. XXV.

Waltoś S., 2005, Proces karny. Zarys systemu, Warszawa.

Wiliński P., 2020, Zarys teorii konfliktu w prawie karnym, Warszawa.

Akty prawne

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 37 z późn. zm.).

Ustawa z dnia 19 kwietnia 1969 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 13, poz. 96 z późn. zm.).

Orzecznictwo

Wyrok SN z dnia 4 czerwca 2019 r., IV KK 166/18, LEX nr 2727508.

Wyrok SN z dnia 3 lipca 2019 r., III KK 446/18, LEX nr 3372541.

Pobrania

Opublikowane

2024-12-31

Jak cytować

Kurkowski, K. (2024). Istota, przejawy i korzyści konsensualizmu w de lege lata polskim procesie karnym – wybrane zagadnienia na tle trybu publicznoskargowego. Progress, (15), 44–53. https://doi.org/10.26881/prog.2024.15.04