Istota, przejawy i korzyści konsensualizmu w de lege lata polskim procesie karnym – wybrane zagadnienia na tle trybu publicznoskargowego
DOI:
https://doi.org/10.26881/prog.2024.15.04Słowa kluczowe:
konsensualizm, proces karnyAbstrakt
Choć konsensualizm jest immanentnym elementem polskiego procesu karnego, to brak jest zgody odnośnie do pojmowania tego zjawiska. Uważa się przykładowo, iż konsensualizm jest urzeczywistniany za pomocą porozumień karnoprocesowych. Sądzi się również, że wybrane przejawy normatywne konsensualizmu pozwalają wyodrębnić zasadę konsensualizmu w zakresie procesu karnego. Wskazuje się także na możliwość wyodrębnienia modelu procesu karnego opartego na konsensualizmie – modelu konsensualnego. Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie różnych perspektyw postrzegania konsensualizmu, które można dostrzec w doktrynie prawa karnego procesowego. Artykuł ukazuje ponadto wybrane instytucje karnoprocesowe obecne
w de lege lata polskim procesie karnym. Po przeanalizowaniu powyższej materii dokonano próby wyliczenia korzyści, które niesie ze sobą konsensualizm karnoprocesowy dla pokrzywdzonego, oskarżonego i wymiaru sprawiedliwości. Wydaje się, że warto podsumować dotychczasowe rozważania obecne w literaturze przedmiotu, jak również dokonać próby usystematyzowania niniejszej
problematyki.
Downloads
Bibliografia
Literatura
Hofmański P. (red.), 2014, Zasada konsensualizmu w polskim procesie karnym: Fiat iustitia pereat mundus. Księga jubileuszowa poświęcona Sędziemu Sądu Najwyższego Stanisławowi Zabłockiemu z okazji 40-lecia pracy zawodowej, Warszawa.
Kardas P., 2004, Konsensualne sposoby rozstrzygania w świetle nowelizacji kodeksu postępowania karnego z dnia 10 stycznia 2003 r., „Prokuratura i Prawo”, nr 1.
Stefański R.A., Zabłocki S. (red.), 2021, Kodeks postępowania karnego, t. III: Komentarz do art. 297–424, Warszawa.
Steinborn S., 2005, Porozumienia w polskim procesie karnym. Skazanie bez rozprawy i dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej, Kraków.
Szwarc A.J. (red.), 1993, Dopuszczalność porozumiewania się i uzgadniania rozstrzygnięć przez uczestników postępowania karnego w świetle polskiej procedury karnej: Porozumiewanie się i uzgadniania rozstrzygnięć przez uczestników postępowania karnego, Warszawa-Poznań.
Światłowski A., 2000, Porozumienia karnoprocesowe w polskim procesie karnym w opinii sędziów i prokuratorów, „Archiwum Kryminologii”, t. XXV.
Waltoś S., 2005, Proces karny. Zarys systemu, Warszawa.
Wiliński P., 2020, Zarys teorii konfliktu w prawie karnym, Warszawa.
Akty prawne
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 37 z późn. zm.).
Ustawa z dnia 19 kwietnia 1969 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 13, poz. 96 z późn. zm.).
Orzecznictwo
Wyrok SN z dnia 4 czerwca 2019 r., IV KK 166/18, LEX nr 2727508.
Wyrok SN z dnia 3 lipca 2019 r., III KK 446/18, LEX nr 3372541.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Author(s)

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.