Japońska poezja jako formuły magiczne w kontekście związków z kobiecą fizjologią

Abstrakt

Artykuł jest poświęcony reinterpretacji oraz adaptacji krótkich japońskich form poetyckich tanka (określanych mianem waka) jako formuł magicznych. Analiza obejmuje Moto yori chiri ni majiwaru..., pseudoklasyczny utwór przypisywany Izumi Shikibu (976–1031) (a także Ono no Komachi, poetce tworzącej w IX wieku) oraz Naniwazu ni saku ya..., wiersz z antologii Kokin wakashū [Zbiór poezji japońskiej dawnej i współczesnej]. Te dobrze ugruntowane w literaturze przykłady mają za zadanie zilustrować, w jaki sposób poezję wtórnie wykorzystywano do osiągania nadnaturalnych celów. Skupiono się w szczególności na jej związku z kobiecą fizjologią – zaadaptowaniu wierszy jako formuł magicznych mających na celu manipulowanie cyklem menstruacyjnym oraz ochronę przed nieczystością spowodowaną krwią. Artykuł pokazuje, że poezja waka zachowała tę funkcję dzięki talizmanom (gofu) dla kobiet, jednocześnie rzucając światło na związki waka z buddyzmem oraz rytualną czystością.