Różnice w stylach komunikacyjnych kobiet i mężczyzn

Abstrakt

W artykule przeanalizowano, czy sposób komunikowania się za pomocą języka zależy od płci mówiącego. W tym celu przeprowadzono analizę dziesięciu mów motywacyjnych wygłaszanych przez kobiety i mężczyzn, która wykazała, że oprócz treści komunikowanych niezależnie od płci nadawcy (np. zwracanie uwagi na takie wartości, jak odwaga, talent, marzenia) istnieją wątki poruszane głównie przez kobiety (np. równowaga życiowa czy samoświadomość) oraz takie, które są charakterystyczne tylko dla mężczyzn (np. determinacja w dążeniu do celu, skuteczność działania oraz profesjonalizm). Różnice między komunikacją męską a kobiecą dotyczą także używanych słów – w mowach kobiet więcej jest wskaźników niepewności, do których należą zaimki nieokreślone (np. jakiś, gdzieś) oraz wyrażenia metatekstowe (ang. discourse markers) (np. że tak powiem, tak naprawdę, po prostu), w mowach mężczyzn przeważają nazwy wyraziste semantycznie i do tego nacechowane pozytywnie (np. sukces, mędrzec, wiedza, trener). Przeprowadzona analiza wykazała ponadto, że różnice komunikacyjne między kobietami a mężczyznami dotyczą także gramatyki. Kobiety częściej wypowiadają się w 1. os. lp. i używają głównie czasu przeszłego, a mężczyźni preferują narrację 3-osobową oraz czasy teraźniejszy i przyszły.