Trójstronne konflikty szkolne a demokracja niekonsensualna. Próba analizy autoetnograficznej

Abstrakt

W artykule przedstawiono analizę czterech konfliktów szkolnych na linii rodzic-nauczyciel. Staram się udowodnić, że konflikt nauczyciel-rodzic jest zawsze aktywnie zaangażowany z uczniem, z jego pajdocentryczną pozycją w rodzinie, podmiotowością i autorytetem jako trzecia strona w procesie demokratycznego dialogu (B. Śliwerski 2007). Stosuję metodę autoetnografii analitycznej, najbardziej adekwatną z mojego punktu widzenia, opartą na podejściu subiektywnym, analizie uczuć i reakcji, samoobserwacji, narracji pierwszoosobowej, analizie notatek badacza i własnej narracji, wymuszając pełnię uczestnictwa w badanym środowiska (badacz jako kompletny uczestnik), refleksyjność analityczna, transcendencja danych. (C. Ellis 2004, L. Anderson 2014). Szkoła w moim artykule jest postrzegana jako miejsce konfliktu, które jest nieoczywistym wyrazem demokratycznego sprzeciwu i trudną drogą do osiągnięcia wspólnoty, która jest warunkiem demokracji. Konflikt jest nieodzownym elementem społecznym i podstawą relacji o charakterze subiektywnym, charakterystycznych dla demokratycznych form życia społecznego (Rancière 1999, Coser 2009, Beaurdieu 1990). Skonfrontowanie tego z wiedzą wypracowaną wokół idei demokracji niekonsensualnej, opartej na konflikcie (J.Rancière 1999, L. A. Coser 2009, L. Koczanowicz 2015, K. Wajszczyk 2015, M. Mendel 2002) Wychodzę z założenia, że ​​problemem nie jest występowanie konfliktów, ale brak orientacji na pozytywny sens nieporozumień i postaw związanych z zapewnianiem równości w praktyce dialogu wszystkich uczestników życia szkolnego.