Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweBukowina rumuńska jako centrum i peryferie – wyzwania i szanse. Perspektywa polska
Słowa kluczowe:
centrum, peryferie, Bukowina, RumuniaAbstrakt
Koncepcja centrum i peryferii dotyczy opisu wybranego fragmentu otaczającej rzeczywistości za pomocą modelu asymetrycznych stosunków przestrzennych zachodzących w różnych sferach życia: społecznej, gospodarczej, politycznej, militarnej, kulturowej i innych – charakteryzujących zależność obszarów peryferyjnych od dominującego centrum. Bukowina bez wątpienia spełnia kryteria centrum w kwestii koncentracji życia społeczno-kulturowego mniejszości polskiej w Rumunii. Kolejny atrybut „polskiej” Bukowiny jako przyszłego centrum to rozwój na terenie regionu zróżnicowanej, w tym wysoce specjalistycznej, infrastruktury usługowej, głównie o charakterze turystyczno-hotelarskim. Jest wreszcie Bukowina miejscem koncentracji części polskiego dziedzictwa kulturowego. Z drugiej strony Bukowina to peryferie, głównie w ujęciu geograficzno-politycznym i administracyjnym. Jednak kresowość tego regionu skutkuje szczególnymi cechami miejscowej mniejszości polskiej, charakterystycznymi dla tego typu społeczności.
Downloads
Bibliografia
Baczwarow M., Suliborski A., Kompendium wiedzy o geografii politycznej i geopolityce, Warszawa 2003.
Bajerski A., Problemy wydzielania peryferii społeczno-gospodarczych, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 2008, rok LXX, z. 2.
Barnaś-Baran E., Radziszewska M., Działalność kulturalna i oświatowa Polonii w Rumunii na przykładzie Czerniowiec i Suczawy, „Przegląd Historyczno-Oświatowy”, 2019, nr 1–2.
Ciok S., Obszary peryferyjne państwa i ich przeobrażenia, „Acta Universitatis Wratislaviensis. Prace Instytutu Geograficznego. Seria B” 1994, t. X, nr 1620.
Friedmann J., A General Theory of Polarized Development, Santiago 1967.
Gałązka A., Teoretyczne podstawy rozwoju regionalnego – wybrane teorie, czynniki i bariery rozwoju regionalnego, „Studia Biura Analiz Sejmowych” 2017, nr 1(49).
Krasowska H., Rola niematerialnego dziedzictwa kulturowego w kontekście zachowania tożsamości grupowej i regionalnej, „Niepodległość i Pamięć” 2017, nr 24/3 (59).
Krasowska H., Kłosek E., Pokrzyńska M., Kowalski Z. (red.), Bukowina. Integracja społeczno-kulturowa na pograniczu, Warszawa–Wrocław–Zielona Góra 2010.
Lundvall B.-Å., Growth, Innovation and Social Cohesion: The Danish model, Cheltenham 2002.
Lundvall B.-Å. (red.), National Systems of Innovation: Towards a Theory of Innovation and Interactive Learning, London 1992.
Polidori J.W., Wampir, przeł. M. Pawlina, Jelenia Góra 1990.
Rykiel Z., Rdzeń i peryferie we współczesnej Polsce, [w:] Region miejski, centrum a peryferia w okresie transformacji politycznej, gospodarczej i społecznej, red. J. Kaczmarek, Łódź 1994.
Rykiel Z., Relacje centrum–peryferie w Polsce w warunkach transformacji ustrojowej, [w:] Problematyka przestrzeni europejskiej, red. A. Kukliński, Warszawa 1997.
Stoker B., Drakula, przeł. D. Ściepuro, Jelenia Góra 1990.
Szczurowski M., Centro-peryferyjność Gdyni. Determinanty polityczne, społeczne i gospodarcze, [w:] Tożsamość kulturowo-cywilizacyjna Gdyni, red. M. Gawron, H. Głogowska, „Zeszyty Gdyńskie” 2019, nr 13.
Zarycki T., Peryferie. Nowe ujęcie zależności centro-peryferyjnych, Warszawa 2009.
Ziółkowski M., O pojęciu prowincji i różnych relacjach centrum–prowincja, [w:] Transgraniczność w perspektywie socjologicznej, red. M. Zielińska, B. Trzop, Zielona Góra 2014.
Strony www
