Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweMatka może odejść. Obrazy macierzyństwa i katastrofy w filmach "Wieża. Jasny dzień" (2017) Jagody Szelc oraz "Fuga" (2018) Agnieszki Smoczyńskiej
DOI:
https://doi.org/10.26881/pan.2022.27.08Słowa kluczowe:
melodramat filmowy, macierzyństwo w kulturze popularnej, puzzle films, kobiety w kinieAbstrakt
In the paper, two recent Polish movies about motherhood are considered: Tower. A Bright Day (2017) by Jagoda Szelc and The Fugue (2019) by Agnieszka Smoczynska. The authors argue that both movies transform the classic plot of a maternal melodrama to depict its heroines as mothers who can make their decision to leave. Simultaneously both main female characters – Kaja and Kinga – are portrayed as somewhat dysfunctional, “abjective”, and monstrous. However, the narration of the movies seems to sympathize with them. As a result, Tower. A Bright Day and The Fugue bring uneasy and provocative images of motherhood as well as the vision of upcoming catastrophe (in social and even extraterrestrial sense).
Downloads
Bibliografia
Birkholc, R. (2019). Podwójna perspektywa. O subiektywizacji zapośredniczonej w filmie. Kraków: Universitas.
Chollet, M. (2019). Czarownice. Niezwyciężona siła kobiet, przeł. Sławomir Królak. Kraków: Wydawnictwo Karakter.
Fortuna, G. (2018). Wieża. Jasny dzień, „Kino”, nr 3, s. 74.
Gomel, E. (2018). Zombie w science fiction w zwierciadle postmodernizmu i podmiotowości, [w:] K. Olkusz, B. Szymczak-Maciejczyk (red.), Groza i postgroza. Kraków: Ośrodek Badawczy Facta Ficta.
Jacobs, L. (2009). Unsophisticated Lady: The Vicissitudes of the Maternal Melodrama in Hollywood. „Modernism/Modernity”, vol. 16, no. 1.
Kaplan, A. E. (1992). Motherhood and Representation. The Mother in Popular Culture and Melodrama. London and New York: Routledge.
Korczarowska, N. (2022). Funkcje „znaczącego ujęcia” w popularnym wariancie „puzzle films”. „Kwartalnik Filmowy”, nr 118.
Kornacki, K. (2021). Protest kobiet. Wizerunek katolicyzmu w wytwórczości współczesnych polskich reżyserek. „Images”, vol. 30, no. 39.
Kristeva, J. (2007). Potęga obrzydzenia. Esej o wstręcie, przeł. M. Falski, Kraków: Wydawnictwo UJ.
Olkusz, K. (2016). Z horroru w horror. Alegoryczność literackich narracji zombiecentrycznych w perspektywie politycznej, społecznej i ekonomicznej. „Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo”, nr 6 (9).
Piotrowska, A. (2018). Ta, która wie, https://www.tygodnikpowszechny.pl/ta-ktora-wie-152400, dostęp: 29.09.2022.
Podsiadło, M. (2019). Ekokrytyczny trójgłos w kinie polskich reżyserek filmowych, https://pleograf.pl/index.php/ekokrytyczny-trojglos-w-kinie-polskich-rezyserek-filmowych/, dostęp: 29.09.2022.
Raczkowski, T. (2021). Peryferyjne (de)konstrukcje. Czarownice i ich potencjał demaskatorski z perspektywy krytycznych ujęć filmowych. „Czas Kultury”, nr 2.
Stachówna, G. (2001). Niedole miłowania. Ideologia i perswazja w melodramatach filmowych. Kraków: Rabid.
Szczekała, B. (2018). Mind-game films. Gry z narracją i widzem. Łódź: Narodowe Centrum Kultury Filmowej.
Szczekała, B. (2020). Swojskie mózgotrzepy i przaśne atrakcje. Postklasyczne tendencje w ki- nie polskim, https://pleograf.pl/index.php/swojskie-mozgotrzepy-i-przasne-atrakcje-post-klasyczne-tendencje-w-kinie-polskim/, dostęp: 28.09.2022.
Szelc, J. (2018). „Nie mam zamiaru już niczego udawać”. Wywiad z Jagodą Szelc, http://ekrany.org.pl/kino_wspolczesne/nie-mam-zamiaru-juz-niczego-udawac-wywiad-z-jagoda-szelc/, dostęp: 29.09.2022.
Viviani, C. (1980). Who is Without Sin? The Maternal Melodrama in American Film 1930–1939. „Wide Angle”, vol. 4, no. 2.
Wichrowska, M. (2018). Fuga, http://ekrany.org.pl/odkrycia/fuga/, dostęp: 28.09.2022.
Williams, L. (1984). “Something Else besides a Mother”: Stella Dallas and the Maternal Melodrama. „Cinema Journal”, vol. 24, no. 1.
Wojnowski, K. (2016). Pożyteczne katastrofy. Kraków: Universitas.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
