Dyskursywność klapsa w świetle rodzicielskich narracji
DOI:
https://doi.org/10.26881/pwe.2019.47.13Słowa kluczowe:
dziecko, dyskursywność, klaps, przemoc, wychowanieAbstrakt
In Poland there has been a ban on the use of corporal punishment of children since 2010. However, the results of the research presented in 2018 by The Ombudsman for Children of that time show that more than half of Polish parents use spanking in upbringing. In this paper I would like to find the reason why parents beat children, how they justify including corporal punishment or eliminating it from upbringing and how they perceive the child in mutual relations. A small part of the research presented by me is the result of the research process during which I conducted semi-structured interviews with parents. The material collected as the result of them was subjected to a phenomenographic analysis with the use of elements of the grounded theory and, as a result, three concepts of spanking which will be shown in the text appeared. The results of the research presented indicate that a spank is a discursive phenomenon which is perceived by some people as violence, harm and an unacceptable method in the educational process, and by others it is considered as a valuable, positive and needed element of mutual relations with the child. In the text I do not make an attempt to evaluate parental conceptions of spanking, but only to show the multiplicity of understanding it.
Downloads
Bibliografia
Charmaz K. (2009), Teoria ugruntowana. Praktyczny przewodnik po analizie jakościowej. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Dobson J. (1992), Uparte dziecko. Od narodzin do wieku młodzieńczego. Warszawa, Alfa-Omega.
Glaser B.G., Strauss A.L. (2009), Odkrywanie teorii ugruntowanej. Strategie badania jakościowego. Kraków, Zakład Wydawniczy NOMOS.
Jarosz E. (2018), Postawy wobec przemocy w wychowaniu – czy dobra zmiana? Raport Rzecznika Praw Dziecka 2018, https://brpd.gov.pl/sites/default/files/raport_2018.pdf, 23.10.2019.
Kaufmann J.-C. (2010), Wywiad rozumiejący. Warszawa, Oficyna Naukowa.
Kelly P. (2007), Liberalizm. Warszawa, Wydawnictwo Sic!
Klus-Stańska D. (2007), Między wiedzą a władzą. Dziecięce uczenie się w dyskursach pedagogicznych. „Problemy Wczesnej Edukacji”, 1/2.
Klus-Stańska D. (2009), Dyskursy pedagogiki wczesnoszkolnej. W: D. Klus-Stańska, M. Szczepska-Pustkowska (red.), Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania. Warszawa, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Konarzewski K. (2000), Jak uprawiać badania oświatowe. Metodologia praktyczna. Warszawa, WSiP.
Kvale S. (2004), Interview. Wprowadzenie do jakościowego wywiadu badawczego. Białystok, Trans Humana.
Marton F. (1994), Phenomenography. W: T. Husén, T. Neville (eds.), The International Encyclopedia of Education. Vol. 8. Postlethwaite, Pergamon.
Mead M. (2000), Kultura i tożsamość. Studium dystansu międzypokoleniowego. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Męczykowska A. (2003), Fenomenografia jako podejście badawcze w obszarze studiów edukacyjnych. „Kwartalnik Pedagogiczny”, 3(189).
Sławiński S. (1991), Spór o wychowanie w posłuszeństwie. Warszawa, Agencja Wydawnicza TFD.
Śliwerski B. (2007), Pedagogika dziecka. Studium pajdocentryzmu. Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Wróbel A. (2006), Wychowanie a manipulacja. Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Zubelewicz J. (2002), Filozofia wychowania aksjocentryzm i pajdocentryzm. Warszawa, Wydawnictwo Akademickie „Żak”.