Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweSchulzowskie relacje transtekstualne i kontekstowe w literaturze polskiej XX i XXI wieku
Abstrakt
The main goal of the paper is to analyze Schulzean transtextual and contextual relations in Polish literature of the 20th and 21st century. Using the theories of Gérard Genette, the author focuses mostly on hypertextual references (such as parody, pastiche, and pamphlet), intertextual references (such as allusion, verbal incrustation, and quotation), paratexts (such as dedication, motto, title, and subtitle), architextual references (such as generic affinity) to the literary and artistic works of Bruno Schulz in fiction, poetry, drama, and picture books. The results of the analysis show that a biographical context of Schulz’s oeuvre was the most frequently invoked by Polish writers. Schulz’s fiction has also been a valuable reservoir of stylistic and compositional patterns for Polish artists.
Downloads
Bibliografia
„Droga do Zdrowia” 1937, nr 1.
Bagłajewski Arkadiusz. 2003. Schulz i proza lat dziewięćdziesiątych. W W ułamkach zwierciadła: Bruno Schulz w 110 rocznicę urodzin i 60 rocznicę śmierci. Pod red. Małgorzaty Kitowskiej-Łysiak i Władysława Panasa. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.
Balbus Stanisław. 1996. Między stylami. Kraków: Universitas.
Bolecki Włodzimierz. 1982. Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.
Breza Tadeusz. 1936. „Pisarz, którego dręczy sobowtór”. Kurier Poranny 357.
Czechowicz Józef. 1938. „Truchanowski i towarzysze”. Pion 35.
Danek Danuta. 1972. O polemice literackiej w powieści. Warszawa: PIW.
Ficowski Jerzy. 1968. Ptak poza ptakiem. Warszawa: Czytelnik.
Ficowski Jerzy. 1981. Śmierć jednorożca. Warszawa: PIW.
Ficowski Jerzy. 2002. Przyczynek do portretu mitologa. W Regiony wielkiej herezji i okolice: Bruno Schulz i jego mitologia. Sejny: Pogranicze.
Fik Ignacy. 1935. „Literatura choromaniaków”. Tygodnik Artystów 15.
Flaszen Ludwik. 1974. Księga. W Cyrograf. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Furnal Irena. 1970. „«…zawsze byłem tylko wyznawcą rzeczy utraconych»”. Miesięcznik Literacki 12.
Genette Gérard. 1992. Palimpsesty. Literatura drugiego stopnia. Przeł. Aleksander Milecki. W Współczesna teoria badań literackich za granicą. Antologia. T. 4. Cz. 2. Pod red. Henryka Markiewicza. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Hollender Tadeusz. 1937. „Pisarze polscy o pomocy zimowej”. Sygnały 25.
J. Ficowski. 1970. Czekanie na sen psa. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Jarzyna Anita. 2016. Lekcja Ryszarda Krynickiego. W Bruno Schulz: teksty i konteksty. Materiały VI Międzynarodowego Festiwalu Brunona Schulza w Drohobyczu. Pod red. Wiery Meniok. Drohobycz.
Jaworska Justyna. 2011. „Mesjasz się wydarzył. Rozmowa z Małgorzatą Sikorską-Miszczuk”. Dialog 7–8.
Kamieńska Anna. 1970. „Etiudy na temat czasu przeszłego”. Twórczość 10.
Kandziora Jerzy (oprac.). 2010. Jerzy Ficowski: Bibliografia za lata 1947–2009. Sejny: Pogranicze.
Korabiowski Wilhelm. 1938. „À la manière de… Bruno Schulz”. Marchołt 1.
Kowalczykowa Alina. 1981. „Motto romantyczne. Na marginesie lektur”. Przegląd Humanistyczny 1–2.
Krynicki Ryszard. 2005. Kamień, szron. Kraków: a5.
Kurowicki Jan. 1970. „Dzień powszedni wyobraźni”. Odra 7–8.
Kwiatkowski R. 1970. „Rzeczy utracone”. Polityka 41.
Łaszowski Alfred. 1971. „Ekstrakt dziwności istnienia”. Słowo Powszechne 200.
Markiewicz Henryk. 2004. O cytatach i przypisach. Kraków: Universitas.
Mueller Joanna. 2007. Zagniazdowniki/Gniazdowniki. Kraków: Zielona Sowa.
Nahacz Mirosław. 2012. „Ojciec”. Tekstualia 4.
Nahacz Mirosław. 2013. „Noc”. Tekstualia 1.
Nalewajk Żaneta. 2010. W stronę perspektywizmu. Problematyka cielesności w prozie Brunona Schulza i Witolda Gombrowicza. Gdańsk: słowo/obraz terytoria.
Niewiadomski Andrzej. 2003. Niewypełniony mit. O tropach Schulzowskich w prozie Stasiuka. W W ułamkach zwierciadła: Bruno Schulz w 110 rocznicę urodzin i 60 rocznicę śmierci. Pod red. Małgorzaty Kitowskiej-Łysiak i Władysława Panasa. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.
Nowicki Bogdan. 2011. „Konduktor”. Twórczość 8.
Paźniewski Włodzimierz. 1984. Czyste szaleństwo. Kraków– Wrocław: Wydawnictwo Literackie.
Pieszczachowicz Jan. 1968. „Modelowanie piekła”. Życie Literackie 2.
Poświatowska Halina. 1958. Hymn bałwochwalczy. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Ratajczak Józef. 1981. Przeprowadzka na Atlantydę. Wiersze wybrane. Słowo wstępne Krzysztofa Nowickiego. Wydawnictwo Poznańskie.
Różewicz Tadeusz. 1991. Płaskorzeźba, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie.
Różycki Tomasz. 2003. Świat i Antyświat. Warszawa: Lampa i Iskra Boża.
Różycki Tomasz. 2006. Kolonie. Kraków: Znak.
Rudnicki Janusz. 2000. Męka kartoflana. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie.
Rudnicki Janusz. 2009. Śmierć czeskiego psa. Warszawa: Wydawnictwo W. A. B.
Sanocka-Pagel Elżbieta. 2009. Estetyczne myślenie w twórczości Andrzeja Stasiuka – w kontekście mityzacji Europy Wschodniej. Praca doktorska napisana w 2009 roku na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Poczdamie, www.opus.kobv.de/ubp/volltexte/2012/6086/pdf/sanocka_diss.pdf.
Sikorska-Miszczuk Małgorzata. 2011. „Bruno Schulz: Mesjasz”. Dialog 7–8.
Słucki Arnold. 1966. Eklogi i psalmodie. Warszawa: Czytelnik.
Sprusiński Michał. 1971. „Jak się uwznioślać? (Ficowskiego raj utracony)”. Życie Literackie 9.
Staff Leopold. 1967. Poezje zebrane. T. 2. Warszawa: PIW.
Stala Krzysztof. 1995. Na marginesach rzeczywistości. O paradoksach przedstawiania w twórczości Brunona Schulza. Warszawa: Wydawnictwo IBL.
Stasiuk Andrzej. 1997. Dukla. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne.
Suska Dariusz. 1997. DB 6160221. Kraków: Zebra.
Truchanowski Kazimierz. 1936. Ulica Wszystkich Świętych. Warszawa: F. Hoesick
Truchanowski Kazimierz. 1938. Apteka pod Słońcem. Warszawa: Księgarnia F. Hoesicka.
Tulli Magdalena. 1995. Sny i kamienie. Warszawa: Open.
Tulli Magdalena. 1998. W czerwieni. Warszawa: Wydawnictwo W. A. B.
Tuszyńska Agata. 2015. Narzeczona Schulza: apokryf. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Witkiewicz Stanisław Ignacy. 1935. „Twórczość literacka Brunona Schulza”. Pion 34–35.
Wojdowski Bogdan. 1970. „Sen i poetyka snu”. Nowe Książki 19.
Woynarowski Jakub, Bruno Schulz. 2014. Martwy sezon: na motywach twórczości Brunona Schulza. Kraków: Korporacja Ha!art.
Wójcicki Krzysztof. 1989. „Księga Bałwochwalcza”. Dialog 7.
Wyka Kazimierz, Stefan Napierski. 1939. „Dwugłos o Schulzu”. Ateneum 1.
