Dlaczego Schulz?

Autor

  • Taras Wozniak Lwowska Galeria Sztuki im. Borysa Woźnickiego

Słowa kluczowe:

Bruno Schulz, postpamięć, melancholia, trauma, historia Ukrainy

Abstrakt

The essay presents a personal approach to Bruno Schulz not only as an outstanding writer and artist, but above all as a figure of imagination that connects the worlds and cultures of Poles, Ukrainians, and Jews. The author defines this function as “worldbuilding” and places it in a process of reconstructing the semantic landscape of Galicia, devastated by World War II and mass deportations, which turned the postwar generations into semantic orphans. This reconstruction does not consist in the impossible return of Poles, Jews, and Ukrainians to Drogobych or Lviv, but in acknowledging the complex past of the region which is our home. Its picture stems from the text of the architectural heritage as well as written texts. Such a text or archetypal metatext has been the work of Bruno Schulz and many others, born in the same area: Joseph Roth, Leopold Sacher-Masoch, Paul Celan, Stanisław Lem, Zbigniew Herbert, Rosa Ausländer, Gregor von Rezzori, Manès Sperber, Georg Drozdowski or Bogdan-Igor Antonych. The task of reconstructing the Regions of Great Heresy has been performed not just in Drogobych, but all over our part of the world – in Lviv, Vilnius, Gdańsk, Wrocław, and Tschernivtsi. We have been trying to heal the wounds inflicted by World War II, which will take long, is by no means simple, and meets much resistance. Like in Schulz’s stories, we have embarked on a long but interesting journey and much is still to be discovered.

Downloads

Download data is not yet available.

Biogram autora

Taras Wozniak - Lwowska Galeria Sztuki im. Borysa Woźnickiego

Kulturoznawca, politolog, redaktor naczelny niezależnego kwartalnika „Ji”, od września 2016 roku dyrektor generalny Lwowskiej Galerii Sztuki im. Borysa Woźnickiego. W latach osiemdziesiątych związany z nieformalną grupą intelektualistów nazwanych umownie „szkołą lwowską”. Zajmował się tłumaczeniem dzieł filozoficznych Edmunda Husserla, Romana Ingardena, Gabriela Marcela, Martina Heideggera, Hansa-Georga Gadamera i Maxa Schelera. Organizował wydawnictwo niecenzurowanych publikacji kulturoznawczych (samizdat). Wydawał dzieła Brunona Schulza. Od 2005 roku jest prezesem Fundacji Współpracy Polsko-Ukraińskiej „Warszawa–Kijów”.

Pobrania

Opublikowane

2019-12-16

Jak cytować

Wozniak, T. (2019). Dlaczego Schulz?. Schulz/Forum, (14), 109–111. Pobrano z https://czasopisma.bg.ug.edu.pl/index.php/schulz/article/view/4383

Numer

Dział

[wyznania]