Academic Scientific JournalsThe moment of termination of employment relationship and the amount of severance pay of art. 8 Particular principles of dissolution of employment agreement due to reasons independent from employees act of 13 March 2003 – extra legem gap in the law
DOI:
https://doi.org/10.26881/prog.2019.6.05Keywords:
dissolution of an employment relationship,, shortened period of notice, employee rights, sum of severance pay, collective redundancyAbstract
Termination of employment contract made, for a definite or indefinite amount of time, in compliance with regulations of the Particular principles of dissolution of employment agreement due to reasons independent from employees act of 13 March 2003 (also called „The Group Redundancy Act”) and article 361 of The Labour Code (consolidated text published in Journal of Laws 2018, item 917 as amended), raises doubts in regards to exact moment of termination of this relationship. It has direct impact on the determination of the exact amount of severance pay owed to the worker, in accordance with art. 8 of The Group Redundancy Act, in a situation wherein the period of notice has been shortened and the total employment time passes a 2 or 8 year point.
In no Polish statue are there regulations which can settle this problem. Therefore there is an extra legem gap in the law. This issue was examined many times by the authors of legal literature and the Supreme Court, who released two judicial decisions in this case between 1990–1992, representing two different points of view. The resulting state of affairs caused debate as to the validity of The Supreme Court’s rulings. This has also contributed to instilling doubts in employers and employees about how to interpret the law correctly without exposing yourself to a risk of trial. Due to this issue being connected with such an important subject as the rights of employees to their benefits regarding termination of employment contract, the legislator is obliged to solve this problem by introducing appropriate legal regulations. Successfully implementing an effective solution would eliminate a serious legal gap from the Polish law.
Downloads
References
LITERATURA
Baran K.W. (red.), 2013, Prawo pracy i ubezpieczeń społecznych, Warszawa.
Florek L., 1980, Staż pracy, Warszawa.
Florek L. (red.), 2017, Kodeks pracy. Komentarz, Warszawa.
Frączek M., Jaroszewska-Ignatowska I., 2013, Zwolnienia pracowników. Praktyczny komentarz, Warszawa.
Jaroszewska-Ignatowska I., Spytek-Bandurska G., 2005, Zatrudnianie i zwalnianie pracowników, Warszawa.
Jaśkowski K., Maniewska E., Stelina J., 2007, Grupowe zwolnienia. Komentarz, Warszawa.
Koszowski M., 2013, O lukach w prawie rzadko spotykanych słów kilka, „Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej”, nr 1.
Krysińska-Wnuk L., 2009, Regulacja zwolnień grupowych pracowników, Warszawa.
Latos-Miłkowska M., Pisarczyk Ł., 2005, Zwolnienia z przyczyn niedotyczących pracownika, Warszawa.
Mitrus L., 2010, Sytuacja pracownika w okresie wypowiedzenia umowy o pracę, „Praca i Zabezpieczenie Społeczne”, nr 7.
Muras Z., 2017, Podstawy prawa, Warszawa.
Muszalski W. (red.), 2013, Kodeks pracy. Komentarz, Warszawa.
Nowacki J., 2003, Studia z teorii prawa, Kraków.
Nowacki J., Tobor Z., 2016, Wstęp do prawoznawstwa, Warszawa.
Rączka K., 1991, Glosa do uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23 kwietnia 1990 r., nr III PZP 3/90, „Praca i Zabezpieczenie Społeczne”, nr 7.
Rączka K., 2002, Staż pracy [w:] L. Florek, Encyklopedia prawa pracy i ubezpieczeń społecznych – komentarz do instytucji prawnych, Warszawa.
Rylski M., 2016, Zwolnienia grupowe. Komentarz do ustawy, Warszawa.
Sobczyk A., 2005, Uwagi do ustawy o zwolnieniach grupowych, „Praca i Zabezpieczenie Społeczne”, nr 10.
Świątkowski A., 2016, Kodeks pracy. Komentarz, Warszawa.
Wagner B., 1991, Glosa do Uchwały Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 kwietnia 1990 r. III PZP 3/90, „Orzecznictwo Sądów Polskich”, nr 2.
Walczak K., Wojewódka M. (red.), 2017, Prawo pracy dla sędziów i pełnomocników, Warszawa.
Walorska P., 2013, Okresy zaliczalne do stażu pracy, „Monitor Prawa Pracy”, nr 6.
Walorska P., 2014, Staż pracy, Warszawa.
Wratny J., 2016, Kodeks pracy. Komentarz, Warszawa.
Wrońska-Zblewska K., 2012, Ustawa o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników [w:] J. Ziarno (red.), Zwalnianie pracowników. Wyjaśnienia, porady, orzecznictwo i wzory, Warszawa.
AKTY NORMATYWNE
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 917 z późn. zm.
Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 z późn. zm.
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”, t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 283.
Ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 844 z późn. zm.
ORZECZNICTWO
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20 lutego 1990 r., III APr 5/91, OSP 1991 nr 11, poz. 307.
Uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 kwietnia 1990 r., sygn. III PZP 3/90, OSP 1991, nr 2, poz. 53.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1990 r., I PR 297/90, Orzecznictwo Sądów Polskich 1991, nr 4, poz. 94.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 1990 r., I PR 391/90, OSNC 1992, Nr 11, poz. 206.
Uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 1992 r., sygn. I PZP 20/92, OSNCP 1993, nr 1–2, poz. 2.
Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 9 maja 2006 r., sygn. II PZP 2/06, OSNAPiUS 2007 nr 9–10, poz. 133.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 5 czerwca 2013 r., III AUa 1246/13, Legalis nr 999142.
