Bibliometryczne podejście do naukowej struktury komunikacji

Abstrakt

W artykule zostały przeanalizowane modele komunikacji w zbiorze cytowani z dysertacji doktorskich z dziedziny informacji naukowej na chorwackich uczelniach w latach 1978-2009. Model komunikacji naukowej jest zdeterminowany przez czynniki instytucjonalne, językowe I czasowe; skutkiem tego jest możliwe, by dokładnie opisać tradycyjny podział na komunikację pierwszo-, drugo- i trzeciorzędową za pomocą metod ilościowych. Analiza 28,188 zacytowanych fragmentów bibliograficznych za pomocą analizy cytowań dała rezultat sieci klastrów oznaczających dyscypliny naukowe (archiwistyka, bibliotekoznawstwo, muzealnictwo, nauka o komunikacji, informacja naukowa, systemy informacyjne i leksykograficzne). Zmiana słów kluczowych była zauważalna biorąc pod uwagę okres czasu, przynależność do różnych towarzystw naukowych, czynniki kulturowe I funkcje w organizacji wiedzy. Według rezultatów tej analizy wnioski mogą być oparte na wskaźnikach ilościowych: jest zatem możliwe, by uznać strukturę głębokiej komunikacji (strefa wiedzy pojęciowej, empirycznej, badawczej), poza organizacyjnymi, komunikacyjnymi i międzykulturowymi czynnikami wymiany wiedzy.