Zmiany w polskiej polityce migracyjnej

Abstrakt

Od XIX wieku Polska prowadziła politykę emigracyjną aż do współczesności, która związana była z sytuacją polityczną, społeczną i ekonomiczną. W latach 90. XX wieku Polacy opuszczali Polskę głównie ze względów ekonomicznych i edukacyjnych. Do koordynowania polityki imigracyjnej w Polsce powołano Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej a 31 lipca 2012 roku przyjęto dokument pod nazwą „Polityka migracyjna Polski- stan obecny i postulowane działania”, dotyczący stanu prawnego cudzoziemców w Polsce, kwestii nielegalnej imigracji oraz integracji imigrantów. Polityka integracji ma znaczenie głównie na szczeblu lokalnym, ponieważ migranci będą przebywać w tym środowisku a pozytywne nastawienie społeczeństwa i władz samorządowych do nowego zjawiska, jakim są imigranci stanowi podstawę integracji. W ramach polityki integracyjnej państwa powstały strategie lokalne oparte na dialogu międzykulturowym. W maju 2015 roku w Gdańsku powstał pierwszy w Polsce Międzysektorowy Zespół ds. Modelu Integracji Imigrantów. W pracach Zespołu biorą udział środowiska imigrantów, administracji publicznej, służb miejskich, jednostek edukacyjnych, sektora organizacji pozarządowych i ekspertów, którzy będą zastanawiać się nad działaniami, jakie należy podjąć w stosunku do imigrantów w kwestiach: społecznych, ekonomicznych, kulturowych i edukacyjnych. 20 marca 2017 roku rząd polski unieważnił dokument „Polityka migracyjna Polski – stan obecny i postulowane działania”. Ostateczny kształt polityki migracyjnej Polski zostanie ogłoszony po przeprowadzeniu konsultacji przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych oraz właściwe służby.