Pamięć w rzeczach z KL Stutthof. Walka z polskością na Pomorzu Gdańskim – głównym celem polityki narodowościowej Alberta Forstera

Abstrakt

Głównym celem, jaki na Pomorzu Gdańskim przyświecał namiestnikowi Okręgu Rzeszy Gdańsk – Prusy Zachodnie Albertowi Forsterowi, była szybka germanizacja ludności pomorskiej. Od wybuchu wojny przeprowadzano ją w kilku etapach: aresztowanie polskich warstw przywódczych, rozstrzeliwanie w masowych egzekucjach jesienią 1939 r., osadzanie początkowo w obozach przejściowych, a następnie w Zivilgefangenenlager Stutthof. Kolejnym etapem były wysiedlenia z Pomorza ludności przybyłej z Polski Centralnej, wprowadzenie pracy przymusowej i niemieckiej listy narodowościowej (Deutsche Volksliste), wprowadzenie zakazu używania języka polskiego. Jednym z najważniejszych elementów była walka z polskim Kościołem katolickim, który na Pomorzu Gdańskim jeszcze pod zaborem pruskim rozbudzał uczucia narodowe Polaków. Zamierzano również ograniczyć narodziny polskich dzieci, a dzieci wartościowe pod względem rasowym poddać germanizacji. Najważniejszymi świadectwami polityki okupanta są przede wszystkim dokumentacja obozowa, uzupełniona przez materiały będące w posiadaniu rodzin ofiar, oraz „rzeczy” pozostałe po władzach obozowych, jak i więźniach obozu Stutthof – przedmioty obozowe, więźniarskie ubrania, drobne przedmioty wykonane nielegalnie przez więźniów w obozie, a także zdane przez byłych więźniów relacje. Dopiero połączenie wszystkich tych elementów daje pełen obraz obozowego życia.