Cechy językowe "Hymnu do Boga" Jana Pawła Woronicza
Abstrakt
Analizowany tekst Hymnu do Boga, napisany w roku 1805, a opublikowany dopiero w roku 1918, nie jest typowym, dziewiętnastowiecznym wierszem. Hymn zawiera elementy charakterystyczne dla różnorodnych okresów historii literatury polskiej w zakresie fonetyki, słowotwórstwa, fleksji i składni. W zakresie fonetyki i pisowni do najbardziej znamiennych cech należą: brak samogłoski é, która stale pojawiała się w XIX-wiecznych polskich tekstach; brak ó, które zostało zastąpione przez u; konsekwentna pisownia zbitek śrz i źrz, które już w XVI wieku w Małopolsce i na Mazowszu wymawiano odpowiednio jako śr i źr. W zakresie słowotwórstwa szczególnie widoczne jest stosowanie formantu –ny, który używany był do tworzenia przymiotników (np. granitny, który we współczesnej polszczyźnie brzmi granitowy). W zakresie fleksji najbardziej widoczne różnice można dostrzec w odmianie rzeczowników rodzaju męskiego np. łączenie końcówek w rzeczownikach rodzaju męskiego w liczbie mnogiej (ojce, syny, króle, ale: ludowie, mędrcowie), stosowanie końcówki –y w liczbie mnogiej rodzaju niemęskoosobowego (z ojcy, pomiędzy narody). W odmianie zaimków i przymiotników w liczbie mnogiej rodzaju niemęskoosobowego końcówką dominującą jest -emi (dobremi, naszemi). W koniugacji czasowników w 1 osobie liczby mnogiej obecna jest końcowka –m, która pojawia się w licznych utworach pisarzy z okresu Młodej Polski (por. przejdziem, będziem, złączym się w tekście Mazurka Dąbrowskiego, polskiego hymnu narodowego). W zakresie składni: stosowanie archaicznych form składni łacińskiej (accusativus cum infinitivo) oraz użycie innych form przypadków gramatycznych.
Downloads
Bibliografia
A-Z. Mała encyklopedia PWN, wyd. 3, zaktualizowane, poprawione i uzupełnione, Warszawa 2000.
Klemensiewicz Z., Historia języka polskiego. Część III. Doba nowopolska, Warszawa 1972.
Kopczyński O., Gramatyka dla szkół narodowych na klasę I. Przypisy, Warszawa 1778.
Małecki A., Gramatyka szkolna, Warszawa 1891.
Mroziński J., Pierwsze zasady gramatyki języka polskiego, Warszawa 1822.
Sędziak H., Dawne i zapomniane słowa w XIX-wiecznym „Hymnie do Boga” J.P. Woronicza, „Język-szkoła-religia” R. VIII, nr 1, Pelplin 2013, s. 61–69.
Woronicz J.P., Hymn do Boga, w: Świątynia Sybilli, Warszawa 1918, s. 96–102.