Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweWyobraźnia religijna w Wieku nowym Krzysztofa D. Szatrawskiego
DOI:
https://doi.org/10.26881/jsr.2020.15.05Słowa kluczowe:
wyobraźnia religijna, kulturowa katastrofa, poezja i cywilizacja, przełom wieków XX i XX w.Abstrakt
Autor artykułu przedstawia religijne motywy w poezji. Odniesienia do sacrum służą do zdiagnozowania sytuacji duchowej i moralnej współczesnego świata, który znajduje się w fazie kulturowej katastrofy. Poeta przywołuje różne warstwy tradycji i konfrontuje je z cywilizacją. Wiersze świadczą o erozji wyobraźni religijnej i bezradności człowieka wobec postępującego duchowego samozniszczenia ludzkości.
Downloads
Bibliografia
Drzewucki J. (1998), Imię pamięci, „Twórczość” nr 3.
Ricoeur P. (1989), Język, tekst, interpretacja, przeł. P. Graff , K. Rosner, Warszawa.
Sobieraj S. (2000), Pieśni radości i zwątpienia, „Borussia” nr 20–21.
Szatrawski K.D. (1997), tak cicho śpiewa północ, Olsztyn.
Szatrawski K.D. (1999), Pieśni miłości i rozstania, Olsztyn.
Szatrawski K.D. (2014), Wiek nowy, Olsztyn.
Teusz L. (1999), Erozja wyobraźni religijnej we współczesnej kulturze, „Sztuka i Filozofia” t. 16.
http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php/Krzysztof_Dariusz_Szatrawski
