Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweTeatr szkolny – wartością dla szkoły. O roli teatru szkolnego na przykładzie Teatru Beznazwy z Zespołu Szkół Salezjańskich w Łodzi
DOI:
https://doi.org/10.26881/jsr.2020.15.10Słowa kluczowe:
teatr amatorski, scena salezjańska, system prewencyjny, teatr szkolnyAbstrakt
Szkolne grupy teatralne są istotnymi elementami procesu dydaktyczno-wychowawczego. Teatr Beznazwy, działający od 2005 r. w Zespole Szkół Salezjańskich Łodzi, odgrywa istotną rolę wychowawczo-edukacyjną. W placówce tej działa kilka różnych grup – począwszy od pierwszych klas szkoły podstawowej, na maturzystach skończywszy. Dzięki aktywności artystycznej dzieci i młodzież poznają otaczający ich świat, rozwijają swoje pasje i zainteresowania, dzielą się z innymi (zwłaszcza swoimi rówieśnikami) własnymi obserwacjami rzeczywistości. Łódzki teatr jest również istotny dla działalności samej szkoły. Dzięki profesjonalnemu zaangażowaniu samych uczniów teatr ten jest rozpoznawalny w środowisku, przez co staje się dobrą wizytówką samej szkoły. Działania Teatru Beznazwy są dostrzegane nie tylko przez młodzież, ale także przez samą dyrekcję, która docenia wartość tychże zajęć teatralnych prowadzonych w szkole.
Downloads
Bibliografia
Bednarski R. (2006) , Teatr Beznazwy, Łódź.
Cierniak J. (1934/35), Cele i zadania teatru młodzieży szkolnej, „Teatr w Szkole”.
Clifford S., Herrmann A. (2003), Teatr przebudzenia. Praktyczny przewodnik dla instruktorów prowadzących zajęcia teatralne, przeł. R. Van de Logt, Łódź – Warszawa.
Informator na temat Zespołu Szkół Salezjańskich w Łodzi, https://szkolnictwo.pl/index.php?id=M01586&page=1.
Jajte-Lewkowicz I., Michałowska J. (red.) (2010), Spektakl jako wydarzenie i doświadczenie. Prolog, Łódź.
Janik J. (b.d.), Historia Szkoły Salezjańskiej przy ul. Wodnej, https://wodna.edu.pl/historia-szkoly.
Komarnicki L. (1926), Teatr szkolny, Warszawa.
Konstytucje i regulaminy Towarzystwa św. Franciszka Salezego. Regulaminy ogólne (1986), Rzym.
Lach M. (2007), Teatr religijny w latach 1989–2005 – rekonesans, w: W kręgu polskiego dramatu i teatru religijnego XX wieku, red. W. Kaczmarek, J. Michalczuk, Lublin.
Lach M. (2009), Kilka szkiców na temat amatorskiego teatru religijnego dziś, Lublin.
Lach M. (2018a), Przykłady realizacji idei teatralnych świętego Jana Bosko w Polsce na początku XXI wieku, „Seminare. Poszukiwania naukowo-pastoralne” t. 39, nr 3.
Lach M. (2018b), Między amatorstwem a profesjonalizmem – warsztat aktorski w teatrze wartości religijnych, w: Spektakl jako wydarzenie i doświadczenie. Aktor, red. I. Jajte-Lewkowicz, J. Michałowska, Łódź.
Lewicki T. (2012), The Historical Origins of Salesian Theatre, „Divyadaan. Journal of Philosophy & Education” 23, nr 2.
Lewko M. (1987/1988), Ksiądz Bosko i jego „teatrzyk”, „Seminare. Poszukiwania naukowo-pastoralne” t. 9.
Nieduziak E. (2017), Co się stało z teatrem szkolnym? W poszukiwaniu zagubionego obszaru kultury szkoły, „Parezja” t. 7, nr 1.
Pankowska K. (1997), Edukacja przez dramę, Warszawa.
Piekarzewski A. (2005), Teatr – narzędzie wychowawcze, „Don Bosco. Magazyn salezjański” nr 3.
Podstawa programowa (2014), Salezjańskie Duszpasterstwo Młodzieżowe, Rzym.
Siedlecki A. (2010), Być aktorem. Podstawy techniki aktorskiej, Rzeszów.
Śliwonik L. (2019), Teatr niezbędny. Studia, szkice, felietony, Stalowa Wola.
Tadrzak-Mazurek M. (2006), System wychowawczy Księdza Bosko, „Don Bosco. Magazyn salezjański” nr 6.
Way B. (1997), Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży, Warszawa.
Zimoch K. (2015), 10 lat Teatru Beznazwy, http://bosko.pl/kultura/10-lat-Teatru-Beznazwy.html.
