Edward Hartwig, przemiana obrazu rzeczywistości w rzeczywistość obrazu
Słowa kluczowe:
Hartwig, fotografia, strategie, kreacja, autonomia obrazuAbstrakt
W realizacjach wybitnego polskiego fotografa Edwarda Hartwiga uwidacznia się konfrontacja dwóch odmiennych strategii fotograficznych. Jedna z nich respektuje zobowiązania wobec świata zewnętrznego i jest charakterystyczna dla nurtów opisujących rzeczywistość, tak jak ją widzi ludzkie oko. W odniesieniu do drugiej strategii istotne są jakości estetyczne i strukturalne obrazu jako takiego, jego prymarność wobec natury i autonomiczność jako utworu artystycznego. W tekście przeanalizowano cechy istotowe obu krańcowo różnych strategii fotograficznych i wyjaśniono naturę ich pozornej sprzeczności. Zastosowano analizę jakości strukturalnych obrazu uwzględniającą specyfikę tradycyjnej techniki fotograficznej. Wzięto pod uwagę najbardziej reprezentatywne prace z bogatego dorobku Hartwiga.
Downloads
Bibliografia
Bohdziewicz A.B., Psy czy koty? Fotografia czy fotografika? Kolor czy…?, „Format” 1997, nr 24–25.
Hartwig E., Katalog wystawy w Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, 17 listopada–30 grudnia 1995.
Jurecki K., Struktura obrazu według Hartwiga, wstęp do katalogu wystawy „Edward Hartwig. Fotografia” w Muzeum Okręgowym w Siedlcach, Siedlce 1998.
Olek J., Nie tylko o fotografii, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, Kraków 2020.
Olek J., Po prostu Hartwig, „Nurt” 1989, nr 6. Rouillé A., Między dokumentem a sztuką współczesną, Horyzonty Nowoczesności, Kraków 2007.
Sobota A., Zachłanność obrazów (artykuł), źródło oraz jego opis, w tym miejsce oraz data wydania niedostępne w zasobach bibliotecznych, https://teatrnn.pl/leksykon/artykuly/ edward-hartwig-krytycy-o-tworczosci-edwarda-hartwiga/ (dostęp: 30.04.2024).
Soulages F., Estetyka fotografii, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, Kraków 2007.
Strzemiński W., Teoria widzenia, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1958.