O zmianie hierarchicznego paradygmatu uniwersyteckiej zależności student–wykładowca w świetle działalności portugalistycznego koła przekładoznawczego Amor-Não-Me-Deixes

Abstrakt

Założeniem niniejszego artykułu jest pokazanie, jak tradycyjny hierarchiczny model nauczania może zostać usprawniony poprzez modyfikację relacji nadrzędności „mistrz/uczeń” i zamianę jej na efektywny model równorzędnej współpracy w ramach fakultatywnych spotkań przekładoznawczego koła naukowego celem realizacji praktycznych projektów, których założeniem wyjściowym jest zaistnienie w otwartej przestrzeni kulturowej (pokaz, festiwal filmowy lub publikacja). Równorzędni uczestnicy zadania przekładoznawczego  uczą się nie tylko języka, faktów kulturowych zawartych w danym tekście, ale także praktycznych uwarunkowań przekładu i pracy w grupie, a co za tym idzie uczą się świadomie i odpowiedzialnie. Nie tylko oceniają innych, ale też przez innych są oceniani, a to prowadzi do rozwijania zdolności konstruktywnego myślenia krytycznego w ramach autorefleksji nad przekładem jako elementem edukacji językowej i teoretyczno-praktycznej w  polu Translation Studies. Uczestniczy opisywanej sytuacji są ekspertami językowo-kulturowymi (w rozumieniu Vermeera), a także uczestnikami zintegrowanego modelu nauczania języka (CLIL). Przeniesienie w ramach współpracy eksperckiej ciężaru z tzw. power-over na układ power-with + power-to, prowadzi do osiągnięcia pożądanych w procesie uczenia learner autonomy i student empowerment.