Środek odwoławczy od wydania europejskiego nakazu dochodzeniowego dotyczącego wideokonferencji

Abstrakt

W glosie dokonano krytycznej analizy stanowiska Trybunału Sprawiedliwości wyrażonego w sprawie C-852/19 Gavanozov II. Wskazano, że wymóg zapewnienia w państwie wydającym środka prawnego w rozumieniu art. 47 KPP UE w odniesieniu do END dotyczącego przesłuchania w drodze wideokonferencji jest zbyt daleko idący, ponieważ jest to czynność, która sama w sobie nie wiąże się z ingerencją w sferę praw i wolności jednostki. W dalszej części rozważono praktyczne implikacje wyroku dla europejskiej współpracy sądowej w sprawach karnych. Analizie poddano wymagania, jakie powinien spełniać środek prawny, o którym mowa w art. 47 KPP UE. Przyjęto, że są one spełnione w przypadku, gdy prawo krajowe zapewnia możliwość ogólnego kwestionowania przez świadka swojego wezwania, czy to w formie pisemnej po otrzymaniu wezwania, czy też ustnie w chwili stawienia się przed organem procesowym.