Ograniczenia ustawodawcy w kształtowaniu zadań gminy

Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 października 1995 r., K 4/95

Abstrakt

Trzydziestolecie przywrócenia w Polsce samorządu terytorialnego skłania do analiz i ocen funkcjonowania samorządu oraz formułowania kierunków jego przekształceń. To także dobry moment do przyjrzenia się orzecznictwu Trybunału Konstytucyjnego mającemu wpływ na kształt zadań i sposób ich realizacji przez wspólnoty samorządowe. Jedno z najistotniejszych orzeczeń Trybunał wydał w dniu 23 października 1995 r. (K 4/95).

Tezy postawione przez Trybunał w wyżej wymienionym orzeczeniu pomimo zmiany Konstytucji RP i ustaw – zostały bowiem sformułowane w czasie obowiązywania ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą RP oraz o samorządzie terytorialnym, a także ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych – nie straciły na aktualności. Można wskazać chociażby kwestie związane z określeniem charakteru zadań publicznych oraz obowiązku i ciągłości realizacji przez gminę zadań związanych z zabezpieczeniem potrzeb mieszkaniowych mieszkańców wspólnoty samorządowej.

Trybunał Konstytucyjny w przedmiotowym orzeczeniu sformułował także trzy istotne, choć dyskusyjne tezy dotyczące samorządu gminnego, a odnoszące się do: 1) pełnej swobody ustawodawcy w przekazywaniu zadań samorządowi gminnemu; 2) sposobu realizacji zadań własnych przez samorząd terytorialny, tj. poprzez realizację zadań detalizujących; 3) braku konieczności zapewnienia pełnego finansowania realizacji zadań przekazanych gminie. Powyższe tezy są przedmiotem rozważań w niniejszej glosie.