Odbudowa zniszczonych chronionych budynków nie przywróci im nigdy dawnego blasku ani oryginalnego wyglądu
Zarządzenie VIII Izby Orzekającej Międzynarodowego Trybunału Karnego z dnia 17 sierpnia 2017 r. w sprawie Prokurator przeciwko Ahmadowi al Faqi al Mahdi (ICC-01/12-01/15) w przedmiocie naprawienia szkody
DOI:
https://doi.org/10.26881/gsp.2021.2.17Słowa kluczowe:
dziedzictwo kultury, Międzynarodowy Trybunał Karny, obiekty chronione, odszkodowanieAbstrakt
Zniszczenia dziedzictwa kultury wciąż wywołują oburzenie wśród społeczności międzynarodowej i chociaż prawo międzynarodowe jest nieskuteczne w powstrzymywaniu takich ataków na obiekty chronione, to komentowane orzeczenie daje szansę i nadzieję na zapobieżenie podobnym atakom w przyszłości. Ma ono na celu zniechęcenie potencjalnych sprawców, a także uświadomienie, że nawet jeśli sprawca nie zostanie pociągnięty do odpowiedzialności na poziomie krajowym, to nie oznacza to, że nie będzie odpowiadać na poziomie międzynarodowym. Nie ulega wątpliwości, że dziedzictwo kultury stanowi tożsamość danego społeczeństwa i pomaga w identyfikowaniu się z przeszłością oraz tradycjami przekazywanymi od pokoleń. Dla społeczności Timbuktu zniszczenie jej dziedzictwa nie oznaczało jedynie zniszczenia chronionych budynków, ale przede wszystkich zniszczenie ich tożsamości.