Publicznoprawne obowiązki armatora w zakresie bezpieczeństwa i ochrony statku, wynikające z kodeksów ISM oraz ISPS

Autor

  • Cezary Łuczywek Green Management Gdynia

DOI:

https://doi.org/10.26881/gsp.2022.3.04

Słowa kluczowe:

publicyzacja prawa prywatnego, system zarządzania bezpieczeństwem, dokument zgodności, zapobieganie zanieczyszczeniom, ochrona statku, ochrona obiektu portowego, poziom ochrony, zdarzenie naruszające ochronę, kodeks ISM, kodeks ISPS

Abstrakt

Działalność morska człowieka powinna przynosić korzyści podmiotom prowadzącym tę działalność i nie zagrażać interesom społeczności lokalnej, państwa lub międzynarodowej społeczności morskiej. Zachowanie tej równowagi wymaga uwzględnienia interesu publicznego w prawie morskim przez poddanie tej działalności daleko idącej i niekiedy bardzo szczegółowej regulacji prawa publicznego, zawierającej nakazy lub zakazy odpowiedniego zachowania. Regulacje te adresowane są do różnych podmiotów, np. armatorów, kapitanów, a nawet statków morskich, i zawierają normy techniczne, które muszą być przestrzegane. Przykładem tego typu regulacji są postanowienia konwencji SOLAS oraz towarzyszących jej kodeksów ISM oraz ISPS. Niektóre obowiązki wynikające z postanowień tych kodeksów, a w szczególności z kodeksu ISPS, mają nowy charakter i nowe społecznie znaczenie. Dlatego mimo cywilnoprawnego charakteru umów zawieranych przez armatorów, czarterujących i zarządzających statkami, swoboda kształtowania postanowień umownych podlega istotnym ograniczeniom w konfrontacji z zagadnieniami zawartymi w tych kodeksach. Interes publiczny stawiany jest przed interesem prywatnym. Armatorzy są zobowiązani do wykonywania zadań, których sami by nie podejmowali, ponieważ wiążą się one zarówno z kosztami, jak i z trudnościami w eksploatacji statku. Korzyści społeczne wynikające z przestrzegania wymagań obu kodeksów są jednak bezsporne. Efektem jest mniej wypadków, bezpieczne porty i czyste morze.

Downloads

Download data is not yet available.

Bibliografia

Ehrlich S., Norma. Grupa. Organizacja, Warszawa 1998.

Helios J., Publicyzacja prawa prywatnego – prywatyzacja prawa publicznego w kontekście rozważań nad prawem europejskim, „Przegląd Prawa i Administracji” 2013, t. 92.

Kodeks morski. Komentarz, red. D. Pyć, C. Łuczywek, I. Zużewicz-Wiewiórowska, Warszawa 2022.

Komisja Kodyfikacyjna Prawa Morskiego. Kodeks morski. Projekt, „Prawo Morskie” 2018, t. 35.

Koziński M.H., Morskie prawo publiczne, Gdynia 2010.

Liżewski B., Prawo publiczne a prawo prywatne – wybrane uwagi teoretyczne na temat hybrydyzacji instytucji prawnych, Zeszyty Naukowe KUL 2018, nr 4.

Łopuski J. Czynniki wpływające na przemiany i rozwój współczesnego prawa morskiego: kierunki przemian [w:] Prawo morskie, red. idem, t. 1.

Łopuski J., Prawo morskie: zagadnienia ogólne [w:] Prawo morskie, red. idem, t. 1.

Łuczywek C., Ship Manager – Nowy podmiot prawa morskiego. Umowa SHIPMAN 2009 w polskim tłumaczeniu, „Prawo Morskie” 2018, t. 34.

Łuczywek C., Wzorcowe formularze dokumentów żeglugowych. Wkład BIMCO w ich tworzenie i rozwój, „Prawo Morskie” 2020, t. 38.

Pyć D., 100 lat od katastrofy „Titanica” – rozwój prawa bezpieczeństwa morskiego, „Prawo Morskie”, t. 28, 2012.

Pyć D., Bezpieczeństwo jako funkcja morskiego prawa publicznego, „Prawo Morskie” 2019, t. 36.

Pyć D., Maritime safety culture as a condition for sustainable shipping, „Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Szczecinie” 2020, t. 61.

Pyć D., Międzynarodowa Organizacja Morska [w:] Leksykon prawa morskiego. 100 podstawowych pojęć, red. eadem, I. Zużewicz-Wiewiórowska, Warszawa 2020.

Pobrania

Opublikowane

2022-09-15

Jak cytować

Łuczywek, C. (2022). Publicznoprawne obowiązki armatora w zakresie bezpieczeństwa i ochrony statku, wynikające z kodeksów ISM oraz ISPS. Gdańskie Studia Prawnicze, (3(55)/2022), 80–106. https://doi.org/10.26881/gsp.2022.3.04