Formalna kontrola konstytucyjności procesu legislacyjnego: oczywiste dostosowanie czy innowacja dla demokracji?
DOI:
https://doi.org/10.26881/gsp.2022.4.03Słowa kluczowe:
prawo konstytucyjne, formalna kontrola konstytucyjności, indonezyjski Sąd Konstytucyjny, innowacja dla demokracji, partycypacjaAbstrakt
Zgodnie z Konstytucją Indonezji, Sąd Konstytucyjny posiada uprawnienia w zakresie kontroli konstytucyjności ustaw. Po raz pierwszy od swojego powstania w 2003 r., Sąd Konstytucyjny, obok merytorycznej kontroli zgodności ustaw z Konstytucją, podjął się sądowej kontroli procedury tworzenia prawa w drodze dekretu sądowego numer 91/PUU-XVIII/2020. Sąd Konstytucyjny stwierdził, że ustawa numer 11 z 2020 r. dotycząca tworzenia miejsc pracy (ustawa Omnibus) została przyjęta w wadliwej procedurze legislacyjnej z uwagi na naruszenie zasady partycypacji, w związku z czym jest warunkowo niekonstytucyjna. W związku z powyższym, Izba Reprezentantów (DPR) i rząd muszą ją zrewidować w drodze procedur zgodnych w obowiązującym prawem w terminie maksymalnie dwóch lat. W artykule wskazano, że decyzja Sądu Konstytucyjnego o dokonaniu kontroli proceduralnych aspektów tworzenia prawa wskazuje na rozwój dyskursu dotyczącego ochrony praw proceduralnych. Stanowi też innowację w kontekście rozwoju rządów prawa i demokracji w Indonezji, jednocześnie stawiając jednak ustawodawcę w trudnej sytuacji w zakresie dokonywania interpretacji i implementacji.
Downloads
Bibliografia
Fajarwati M., “Tindak Lanjut Putusan Mahkamah Konstitusi Dalam Program Legislasi Nasional (The Follow Up of The Constitutional Court Decision In National)”, Kajian 2017, vol. 22, no. 3.
Haricharan H.J., Stuttaford M., London L., “Effective and meaningful participation or limited par-ticipation? A study of South African health committee legislation”, Primary Health Care Re-search & Development 2021, vol. 22.
Limbach J., “The Concept of Supremacy of The Constitution”, The Modern Law Review 2001, vol. 64, no. 1.
Lumbuun T.G., “Tindak Lanjut Putusan Mahkamah Konstitusi Oleh DPR RI”, Legislasi Indonesia 2009, vol. 6, no. 3.
Mahfud M.D., Perkembangan Politik Hukum: Studi tentang Pengaruh Konfigurasi Politik terhadap Produk Hukum di Indonesia, Jakarta: Penerbit Raja Grafindo 2010.
Mahrus Ali M. et al., “Tindak Lanjut Putusan Mahkamah Konstitusi yang Bersifat Konstitusional Bersyarat Serta Memuat Norma Baru”(The Implementation of Constitutional Court Verdict on Conditionally Constitutional and New Legal Norm), Jurnal Konstitusi 2015, vol. 13, no. 3.
Marmor A., Interpretation and Legal Theory, Hart Publishing 2005.
Riskiyono J., “Partisipasi Masyarakat Dalam Pembentukan Perundang-Undangan Untuk Mewu-judkan Kesejahteraan”, Aspirasi 2015, vol. 6, no. 2.
Salman R., “Pengujian Undang-Undang Oleh Mahkamah Konstitusi Dalam Perspektif Konstitu-sionalisme Dan Demokrasi” [in:] Dissertation, Faculty of Law, Universitas Airlangga 2017.
Surbakti R., “Mahkamah Konstitusi Pembuat UU?”, Kompas, 9 August 2010.