Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweKochanie, ratujmy nasze dzieci – telewizyjny spektakl zdrowia
DOI:
https://doi.org/10.26881/maes.2018.2.06Słowa kluczowe:
otyłość, żywienie dzieci, ryzyko, dziecko, rodzinaAbstrakt
Kochanie, ratujmy nasze dzieci to emitowany w TVP w 2016 r. program oparty na formacie angielskiego reality show Honey, we’re killing the kid. Bohaterem każdego odcinka jest rodzina, w której, jak oceniają zaproszeni do programu eksperci, konieczna jest zmiana stylu życia, rozumianego przede wszystkim jako nawyki żywieniowe i sposoby spędzania wolnego czasu. Spektakl rozpoczyna się od wizualizacji przyszłości dziecka, najczęściej definiowanego jako otyłe. Na podstawie badań biomedycznych i testów psychologicznych powstaje jego portret w wieku 45 lat. Rodzice, czasem dziadkowie, zostają skonfrontowani z przewidywaną przyszłością dziecka, która na początku programu zawsze prognozowana jest jako zła, bolesna, wiążąca się z chorobami i nieatrakcyjnym wyglądem. Po przejściu metamorfozy przyszłość bohaterów jest pokazywana w jaśniejszym świetle, zostaje skontrastowana z pierwszą wizualizacją, a wizyta prowadzącego u danej rodziny po kilku tygodniach pokazuje, czy metamorfoza zaproponowana przez ekspertów przyniosła pozytywne skutki (czyli zmniejszenie wagi). Program z jednej strony wpisuje się w projekty promocji zdrowia, z drugiej patologizuje to, co można w innych kontekstach uznawać za normę – i z tak zdefiniowanej patologii czyni telewizyjny spektakl.
Downloads
Bibliografia
Allison J., Prout A., 1997, Constructing and Reconstructing Childhood: Issues in the Sociological Study of Childhood, London: Routledge.
Ariés P., 1995, Historia dzieciństwa: dziecko i rodzina w dawnych czasach, tłum. M. Ochab, Gdańsk: Marabut.
Armstrong D., 1995, The rise of surveillance medicine, Sociology of Health and Ilness, no. 17(3), s. 393–404.
Beck U., 2012, Społeczeństwo światowego ryzyka, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Berlant L., 2000, The subject of true feeling: pain, privacy, politics [w:] S. Ahmed et al. (eds.), Transformations: Thinking through Feminism, London: Routledge.
Couldry N., 2008, Form and power in an age of continuous spectacle [w:] D. Hesmondhalgh, J. Toynbee (eds.), The Media and Social Theory, London–New York: Routledge.
Curtis P., James A., Ellis K., 2010, Children’s snacking, children’s food: food moralities and family life, Children’s Geographies, no. 8(3), DOI: 10.1080/14733285.2010.494870.
Debord G., 2006, Społeczeństwo spektaklu, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Diasio N., 2010, Children and Food: Ambivalent Connections Between Risk, Moral Technologies, and Fun [w:] S. Vandamm, S. van de Vathorst (eds.), Whose Weight is it Anyway?: Essays on Ethics and Eating, Leuven–Den Haag: Acco Academic.
Dovey J., 2000, Freak Show: First-person Media and Factual Television, London: Pluto Press.
Galus A., 2016, Wielki brat odchudza, Tygodnik Powszechny, 7.11, https://www.tygodnikpowszechny.pl/wielki-brat-odchudza-63798 (dostęp: 10.09.2017).
Giddens A., 2002, Nowoczesność i tożsamość. „Ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Hearn A., 2008, Variations on the branded self: Theme, invention, improvisation and inventory [w:] D. Hesmondhalgh, J. Toynbee (eds.), The Media and Social Theory, London–New York: Routledge.
Jackson P., 2009, Introduction: food as a lens on family life [w:] P. Jackson (ed.), Changing families, changing food, London: Palgrave Macmillan.
Jacyno M., 2007, Kultura indywidualizmu, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Lawler S., 2000, Mothering the Self: Mothers, Daughters, Subjects, London: Routledge.
Maciejewska-Mroczek E., 2012, Mrówcza zabawa. Współczesne zabawki a społeczne konstruowanie dziecka, Kraków: Universitas.
Meyer A., 2007, The Moral Rhetoric of Childhood, Childhood, no. 14(1), s. 85–104, DOI: 1177/0907568207072532.
Nowakowski M., 2015, Medykalizacja i demedykalziacja. Zdrowie i choroba w czasach kapitalizmu zdezorganizowanego, Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Radkowska-Walkowicz M., 2016, Telewizja, słodycze i zdrowie. O sprawczości dzieci i napięciach w praktykach życia codziennego w kontekście programów promocji zdrowia, Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica, nr 58, s. 121–135.
Raisborough J., 2011, Lifestyle Media and the Formation of the Self, Basingstoke: Palgrave Macmillan UK.
Rose N., 1997, Governing the Soul: Shaping of the Private Self, London: Free Association Books.
Saguy A., 2013, What’s Wrong with Fat?, Oxford–New York: Oxford University Press.
Sanakiewicz M., 2015, Telewizja ponowoczesna. Logiki i imaginacje medialne, Gdynia: Navae Res.
Showmag.info, 2016, http://www.showmag.info/2016/11/21/kochanie-ratujmy-naszedzieci-ogladalo-919-tys-widzow/ (dostęp: 30.11.2017).
Skeggs B., Wood, H. 2008, Spectacular morality: ‘Reality’ television, individualisation and the remaking of the working class [w:] D. Hesmondhalgh, J. Toynbee (eds.), The Media and Social Theory, London–New York: Routledge.
Skeggs B., Wood, H., 2012, Reacting to Reality Television: Performance, Audience and Value, London–New York: Routledge.
Strathern M., 1992, After Nature: English Kinship in the late Twentieth Century, Cambridge: Cambridge University Press.
Walkerdrine V., 2003, Reclassifying Upward Mobility: Femininity and the neo-liberal subject, Gender & Education, no. 15(3), s. 237–248.
Warin M. et al., 2008, Bodies, mothers and identities: rethinking obesity and the BMI, Sociology of Health & Illness, no. 30(1), s. 97–111.
Witeska-Młynarczyk A., (w druku), Wyjątkowe dzieciństwo, wyjątkowa młodość. Antropologia psychiatrii dzieci i młodzieży [w:] A. Witeska-Młynarczyk (red.), Antropologia psychiatrii dzieci i młodzieży. Teksty wybrane, Warszawa: Oficyna Naukowa.
Wright J., Fraser S., Maher J., 2010, Framing the mother: Childhood obesity, maternal responsibility and care, Journal of Gender Studies, no. 19(3), s. 233–247.
