Społeczno-kulturowe praktyki produkcji, dystrybucji i słuchania soundscape’ów

Abstrakt

Artykuł dotyczy mobilnego słuchania skomponowanych i nieskomponowanych soundscape’ów tworzonych na podstawie nagrań terenowych. Jest to słuchanie zapętlonych nagrań natury, różnego rodzaju sygnałów przetworzonych na fale akustyczne, wyrwanych z kontekstu dźwięków na aplikacjach mobilnych, radiów internetowych strumieniujących zremiksowane nagrania terenowe, a także map dźwiękowych. Praktyka ta pojawiła się wraz z rozwojem coraz powszechniej dostępnej i przyjaznej użytkownikom technologii nagrywania, produkcji oraz dystrybucji dźwięku, a także web 2.0. Swoją analizę prowadzę w nurcie antropologii dźwięku, wykorzystując takie koncepcje jak akustemologia, imersja, transdukcja czy atmosfera. W artykule podejmuję próbę odpowiedzi na następujące pytania: Czy słuchanie tego rodzaju kompozycji jest przejawem zanurzania się i wcielania w odmienne od codziennych rzeczywistości dźwiękowe? Na ile pozostaje ono doświadczeniem akuzmatycznym, a na ile jest nadpisywaniem rzeczywistości? Czy praktyka ta wywołuje nowe, pozawizualne i afektywne sposoby doświadczania przestrzeni? Czy jest przejawem eskapizmu od zanieczyszczonego hałasem zachodniego środowiska akustycznego? Czy nagrania terenowe można zaliczać do praktyk muzycznych? Czy słuchanie to można rozpatrywać jako praktykę społeczno-kulturową.