Prekariat w dobie nowych technologii: czy platform economy prowadzi do prekaryzacji? Próba charakterystyki

Abstrakt

Pojawienie się platform internetowych znacząco zmieniło współczesne stosunki pracy. Praca w gospodarce platformowej pozwoliła z jednej strony na wejście na globalny rynek pracy czy realizację zadań w ramach międzynarodowych struktur sieciowych, ale z drugiej strony przyczyniła się do wzrostu niepewności zatrudnienia i może doprowadzić do prekaryzacji. Celem niniejszego artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy nowe technologie mogą wpływać na prekaryzację pracowników. W szczególności chodzi o to, czy praca za pośrednictwem platform internetowych przyczynia się do prekaryzacji użytkowników. Przyjmując perspektywę pracy prekarnej Gerrego Rodgersa (1989) – zmodyfikowaną przez Nicole Duell (2004) – na podstawie istniejących badań można stwierdzić, że użytkownicy platform, dla których głównym (a często jedynym) źródłem dochodu jest właśnie praca w ramach platform internetowych są obok m.in. migrantów i młodzieży w dużym stopniu narażeni na prekaryzację. Wykonywana przez nich praca spełnia większość cech pracy prekarnej ze względu na: brak bezpieczeństwa pracy (gwarantowanym umową o pracę) i brak pewności, że zatrudnienie będzie kontynuowane w dłuższym okresie czasu (niepewność zatrudnienia), długie i niestandardowe godziny pracy (często niepłatne – unpaid labour), niskie dochody, brak ochrony socjalnej (w tym np. praw pracowniczych) i ochrony ze strony związków zawodowych, a przede wszystkim nieuregulowany status pracownika.