Męskość hybrydowa i władza. Krytyczna analiza dyskursu neoserialu Dom z papieru

Abstrakt

Głównym celem artykułu jest przeanalizowanie strategii dyskursywnych zastosowanych przez twórczynie i twórców neoserialu Dom z papieru w konstruowaniu męskości hy­brydowej oraz genderowych relacji władzy. Przedstawiono tu wyniki analizy 43 od­cinków serialu zrealizowanych w latach 2017–2021. Dyskurs Domu z papieru badano w perspektywie krytycznych studiów nad mężczyznami i męskościami (CSMM) orazkrytycznych studiów nad dyskursem (CDS). Główne ramy teoretyczne tekstu wyznaczająkoncepcja męskości hybrydowych (Bridges, Pascoe 2014; Demetriou 2001) i teoria męskościhegemonicznej (Connell 1987, 2005). Podstawową metodą badawczą jest podejściedyskursywno-historyczne (DHA; Wodak, Meyer 2016), wsparte multimodalną krytycznąanalizą dyskursu (MCDA; van Leeuwen 2000; Jancsary et al. 2016). Wyniki analizy prowadządo wniosku, że w kreowaniu postaci protagonisty oraz większości bohaterów Domuz papieru wykorzystywane są elementy dyskursywne pochodzące z męskości hegemoniczneji niehegemonicznych wersji męskości. Jednakże te hybrydowe wizerunki często służąnie dekonstrukcji patriarchalnego status quo, lecz maskowaniu patriarchalnej władzy.