Koniec, władza i media: wyobraźnia katastroficzna w dyskursie filmowym. Analiza zjawiska na przykładzie filmu Nie patrz w górę Adama McKaya

Abstrakt

Wśród premier filmowych ostatnich miesięcy 2021 r. Nie patrz w górę Adama McKaya był tytułem najchętniej wybieranym przez widzów i szeroko dyskutowanym przez krytyków, zyskał również spore zainteresowanie użytkowników mediów społecznościowych. Celem artykułu jest próba wskazania przyczyn popularności tego filmu, który można potraktować jako odzwierciedlenie wyobraźni zbiorowej odbiorców kultury popularnej początków trzeciej dekady XXI w. Przeprowadzona tu analiza dyskursów odnoszących się do istotnych problemów społecznych, takich jak: związek mediów i władzy, globalneocieplenie i ekologia, a także antropocentryczności, pozwala dotrzeć do pozafilmowychźródeł fabularnych Nie patrz w górę oraz przedstawić kulturoznawczą interpretację tegofilmowego tekstu kultury popularnej. W rozważaniach wykorzystano takie pojęcia, jak:humanistyka ekologiczna, denializm, apokalipsa realności, krytyka Zachodu oraz metodyanalizy źródłowej, perspektywy zwrotu ekologicznego.