Asystent osobisty osoby z niepełnosprawnością — charakterystyka zawodu i jego rola we wsparciu beneficjentów oraz ich rodzin

Abstrakt

Niniejszy artykuł podejmuje charakterystykę zawodu asystenta osobistego osoby z niepełnosprawnością, koncentrując się na znaczeniu asystentury zarówno dla beneficjentów programów wsparcia, jak i ich bliskich. Przedstawiona zostaje charakterystyka stanowiska, wymagania stawiane kandydatom oraz analiza wypowiedzi czterech osób, których doświadczenia osobiste są bezpośrednio lub pośrednio związane z omawianą profesją. Wypowiedzi te stanowią źródło empiryczne, ilustrujące realia współpracy z asystentami.
Zawód asystenta osoby z niepełnosprawnością pełni istotną funkcję społeczną, wymagając za- równo wysokiego poziomu kompetencji, empatii, jak i odpowiedzialności oraz cierpliwości, co zostało potwierdzone podczas rozmów. Głównym celem asystentury jest wsparcie osób z niepełnosprawnościami w codziennym funkcjonowaniu, przy czym kluczowe jest zachowanie zasady niewyręczania ich w wykonywaniu czynności. Asystenci wspierają w realizacji zadań, które mogą stanowić trudność lub być niemożliwe do samodzielnego wykonania, takich jak: robienie zakupów, załatwianie spraw urzędowych czy uczestnictwo w życiu społecznym i kulturalnym. Efektem tej formy wsparcia jest nie tylko zwiększenie samodzielności i samooceny beneficjentów, lecz także redukcja negatywnych konsekwencji wynikających z marginalizacji i wykluczenia społecznego. W konsekwencji, asystentura przyczynia się do poprawy jakości życia osób z niepełno- sprawnością, wzmacnia ich autonomię oraz ograniczenia poczucie izolacji.