Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweGotowość studentów do komunikacji alternatywnej w działaniach edukacyjno-terapeutycznych z osobą z zaburzeniami mowy fonicznej
Słowa kluczowe:
gotowość nauczycieli, komunikacja alternatywna i wspomagająca, osoby z zaburzeniami komunikacjiAbstrakt
Przedmiotem rozważań artykułu jest komunikacja wspomagająca i alternatywna oraz jej znaczenie w działaniach edukacyjno-terapeutycznych z osobą z zaburzeniami mowy fonicznej. Całość opracowania podzielono na dwie części. W pierwszej części omówiono główne założenia teoretyczne na temat porozumiewania się bez słów z perspektywy pedagogiki specjalnej i logopedii. W drugiej części tekstu przedstawiono wyniki z badań własnych i próbę odpowiedzi na pytanie: Jak studenci pedagogiki specjalnej percypują pomoc w przezwyciężaniu barier komunikacyjnych osób z niepełnosprawnością?
Downloads
Bibliografia
Bartnikowska U. (2010), Głuchota – mniejszość językowa, kulturowa, pogranicze…, czyli społeczny kontekst badania zjawisk związanych z uszkodzeniem słuchu, „Niepełnosprawność. Półrocznik Naukowy”, nr 4, s. 27–41.
Bauman Z. (2012), To nie jest dziennik, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
Błeszyński J.J. (2016), Istota i pogranicza komunikacji alternatywnej i wspomagającej [w:] Edukacyjne oblicza komunikacji – dyskurs interdyscyplinarny, J.J. Błeszyński, K.B. Kochan, E.M. Skorek (red.), Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra.
Byra S., Kazanowski Z. (2015), Postrzeganie kompetencji zawodowych nauczyciela w edukacji inkluzyjnej – próba pomiaru [w:] W poszukiwaniu indywidualnych dróg wspierających wszechstronny rozwój osób z niepełnosprawnością, B. Szczupał, A. Giryński, G. Szumski (red.), Wydawnictwo APS, Warszawa.
Czaja Chudyba I., Muchacka B. (2016), Nauczyciele wczesnej edukacji. Koncepcje, kształcenie, wyzwania, Wydawnictwo PETRUS, Kraków.
Czajkowska-Kisil M.(2000), Język migowy jako przedmiot nauczania, „Audiofonologia”, nr 16, s. 135–143.
Ferenz K. (2015), Przedmowa [w:] Dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Diagnoza – edukacja – terapia, B. Wilczura (red.), Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Gazur Ł. (2016), Tak, to był Krzysztof. On tam był. Powroty! Drugie narodziny aktora, „Dziennik polski”, nr 287 z 9 grudnia, s. C04.
Goban-Klas T. (2001), Media i komunikowanie medialne, PWN, Warszawa.
Grabias S. (2000), Mowa i jej zaburzenia, „Logopedia” t. 28, s. 7–36.
Grochowalska M. (2001), Umiejętności komunikacyjne ucznia i nauczyciela [w:] Nauczyciel i uczeń w edukacji zintegrowanej w klasach I–III, I. Adamek (red.), Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków.
Gunia G. (2011), Komunikacja alternatywna [w:] Wprowadzenie do logopedii, G. Gunia, V. Lechta (red.), Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
http://www.ips.up.krakow.pl [dostęp: 20.04.2017].
http://www.cplol.eu/ [dostęp: 28.05.2017].
Kielar-Turska M. (1991), O potrzebie nowego podejścia do przedmiotu logopedii [w:] Przedmiot logopedii. Seria: Komunikacja językowa i jej zaburzenia 1, UMCS, Lublin.
Kirejczyk K. (1967), Ewolucja kształcenia dzieci głuchych, Nasza Księgarnia, Warszawa.
Korzon A. (1998), Totalna komunikacja jako podejście wspomagające rozwój zdolności językowych uczniów głuchych, Wydawnictwo Naukowe WSP, Kraków.
Kurcz I. (2000), Psychologia języka i komunikacji, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
Lechta V. (1995), Zaburzenia komunikacji konwerbalnej i ich znaczenie w logopedii, „Logopedia”, nr 22, s. 95–98.
Lechta V. (2011), Podstawy teoretyczne logopedii [w:] Wprowadzenie do logopedii, G. Gunia, V. Lechta (red.), Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Loebl W, (2008), Szkic rozwoju wspomagającej i alternatywnej komunikacji w Polsce [w:] Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, red. J.J. Błeszyński, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Macario L., Rocchi M. (2011, Komunikacja w relacjach niesienia pomocy, Wydawnictwo WAM, Kraków.
Michalik M. (2013), Teoria logopedii jako interakcja. Między interakcjonizmem symbolicznym a lingwistyką mentalną, „Nowa Logopedia”, t. 4, s. 13-32, Collegium Columbinum Kraków, http://hatesz.vot.pl/logopedia/assets/uploads/30ba13770bac8d077675e05d4528ba4cc062d4c2.pdf [dostęp: 28.05.2017].
Podgórska-Jachnik D. (2013), Deprecjacja osób z niepełnosprawnością w dyskursie publicznym za pośrednictwem mediów [w:] Człowiek z niepełnosprawnością w rezerwacie przestrzeni publicznej, Z. Gajdzika (red.), Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Świdziński M., Gałkowski T. red. (2003), Studia nad kompetencją językową i komunikacyjną niesłyszących, Warszawa.
Tersa K. (2014), Kompetencje diagnostyczne nauczycieli. Oczekiwania i wyzwania, „Niepełnosprawność. Dyskursy Pedagogiki Specjalnej”, nr 16, s. 90-105.
Tomaszewski P. (2004), Polski język migowy – mity i fakty, „Poradnik Językowy”, nr 6, s. 59–72.
Waloszek D. (2014), Między przedszkolem a szkołą. Rozważania o gotowości dzieci do podjęcia nauki w szkole, Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Zaorska M. (2008), Z recenzji [w:] Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, J.J. Błeszyński (red.), Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Zaorska M. (2015). Wprowadzanie metody/metod komunikacji alternatywnej - konteksty psychopedagogiczne i etyczne, „Niepełnosprawność. Dyskursy Pedagogiki Specjalnej”, nr 20, s. 155–164.
