Academic Scientific JournalsStudents’ willingness to augmentative and alternative communication in educational and therapeutic activities with a person with speech disorders
Keywords:
teacher readiness, augmentative and alternative communication, persons with communication disordersAbstract
The subject of the study is supportive and alternative communication and its importance in educational and therapeutic activities with a person with speech disorders. The article is divided into two parts. The first part discusses the main theoretical assumptions about non-verbal communication from the perspective of special education and speech therapy. In the second part of the text is devoted to presentation of the results of our own research which eventually attempts to answer the question: how do special education students perceive help in overcoming the communication barriers of people with disabilities?
Downloads
References
Bartnikowska U. (2010), Głuchota – mniejszość językowa, kulturowa, pogranicze…, czyli społeczny kontekst badania zjawisk związanych z uszkodzeniem słuchu, „Niepełnosprawność. Półrocznik Naukowy”, nr 4, s. 27–41.
Bauman Z. (2012), To nie jest dziennik, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
Błeszyński J.J. (2016), Istota i pogranicza komunikacji alternatywnej i wspomagającej [w:] Edukacyjne oblicza komunikacji – dyskurs interdyscyplinarny, J.J. Błeszyński, K.B. Kochan, E.M. Skorek (red.), Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra.
Byra S., Kazanowski Z. (2015), Postrzeganie kompetencji zawodowych nauczyciela w edukacji inkluzyjnej – próba pomiaru [w:] W poszukiwaniu indywidualnych dróg wspierających wszechstronny rozwój osób z niepełnosprawnością, B. Szczupał, A. Giryński, G. Szumski (red.), Wydawnictwo APS, Warszawa.
Czaja Chudyba I., Muchacka B. (2016), Nauczyciele wczesnej edukacji. Koncepcje, kształcenie, wyzwania, Wydawnictwo PETRUS, Kraków.
Czajkowska-Kisil M.(2000), Język migowy jako przedmiot nauczania, „Audiofonologia”, nr 16, s. 135–143.
Ferenz K. (2015), Przedmowa [w:] Dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Diagnoza – edukacja – terapia, B. Wilczura (red.), Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Gazur Ł. (2016), Tak, to był Krzysztof. On tam był. Powroty! Drugie narodziny aktora, „Dziennik polski”, nr 287 z 9 grudnia, s. C04.
Goban-Klas T. (2001), Media i komunikowanie medialne, PWN, Warszawa.
Grabias S. (2000), Mowa i jej zaburzenia, „Logopedia” t. 28, s. 7–36.
Grochowalska M. (2001), Umiejętności komunikacyjne ucznia i nauczyciela [w:] Nauczyciel i uczeń w edukacji zintegrowanej w klasach I–III, I. Adamek (red.), Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków.
Gunia G. (2011), Komunikacja alternatywna [w:] Wprowadzenie do logopedii, G. Gunia, V. Lechta (red.), Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
http://www.ips.up.krakow.pl [dostęp: 20.04.2017].
http://www.cplol.eu/ [dostęp: 28.05.2017].
Kielar-Turska M. (1991), O potrzebie nowego podejścia do przedmiotu logopedii [w:] Przedmiot logopedii. Seria: Komunikacja językowa i jej zaburzenia 1, UMCS, Lublin.
Kirejczyk K. (1967), Ewolucja kształcenia dzieci głuchych, Nasza Księgarnia, Warszawa.
Korzon A. (1998), Totalna komunikacja jako podejście wspomagające rozwój zdolności językowych uczniów głuchych, Wydawnictwo Naukowe WSP, Kraków.
Kurcz I. (2000), Psychologia języka i komunikacji, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
Lechta V. (1995), Zaburzenia komunikacji konwerbalnej i ich znaczenie w logopedii, „Logopedia”, nr 22, s. 95–98.
Lechta V. (2011), Podstawy teoretyczne logopedii [w:] Wprowadzenie do logopedii, G. Gunia, V. Lechta (red.), Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Loebl W, (2008), Szkic rozwoju wspomagającej i alternatywnej komunikacji w Polsce [w:] Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, red. J.J. Błeszyński, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Macario L., Rocchi M. (2011, Komunikacja w relacjach niesienia pomocy, Wydawnictwo WAM, Kraków.
Michalik M. (2013), Teoria logopedii jako interakcja. Między interakcjonizmem symbolicznym a lingwistyką mentalną, „Nowa Logopedia”, t. 4, s. 13-32, Collegium Columbinum Kraków, http://hatesz.vot.pl/logopedia/assets/uploads/30ba13770bac8d077675e05d4528ba4cc062d4c2.pdf [dostęp: 28.05.2017].
Podgórska-Jachnik D. (2013), Deprecjacja osób z niepełnosprawnością w dyskursie publicznym za pośrednictwem mediów [w:] Człowiek z niepełnosprawnością w rezerwacie przestrzeni publicznej, Z. Gajdzika (red.), Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Świdziński M., Gałkowski T. red. (2003), Studia nad kompetencją językową i komunikacyjną niesłyszących, Warszawa.
Tersa K. (2014), Kompetencje diagnostyczne nauczycieli. Oczekiwania i wyzwania, „Niepełnosprawność. Dyskursy Pedagogiki Specjalnej”, nr 16, s. 90-105.
Tomaszewski P. (2004), Polski język migowy – mity i fakty, „Poradnik Językowy”, nr 6, s. 59–72.
Waloszek D. (2014), Między przedszkolem a szkołą. Rozważania o gotowości dzieci do podjęcia nauki w szkole, Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Zaorska M. (2008), Z recenzji [w:] Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, J.J. Błeszyński (red.), Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Zaorska M. (2015). Wprowadzanie metody/metod komunikacji alternatywnej - konteksty psychopedagogiczne i etyczne, „Niepełnosprawność. Dyskursy Pedagogiki Specjalnej”, nr 20, s. 155–164.
