Pisownia słownictwa religijnego w internetowym poradnictwie językowym

Abstrakt

Jednym z problemów ortograficznych poruszanych przez poradnie językowe, zwłaszcza w zakresie użycia wielkich i małych liter, jest pisownia słownictwa religijnego. Początkowo doradcy językowi rozstrzygający wątpliwości internautów mogli kierować się wyłącznie aktualnym w danej chwili słownikiem ortograficznym PWN, zwyczajem językowym, analogiami do innych przykładów oraz własnym wyczuciem. W 2003 roku Komisja Języka Religijnego Rady Języka Polskiego powołała zespół, który opracował ujednolicone reguły pisowni słownictwa religijnego. Zostały one opublikowane w książce Zasady pisowni słownictwa religijnego (ZPSR, 2004). Po kilku latach zrewidowano je i uzupełniono, a następnie zamieszczono je w publikacji Pisownia słownictwa religijnego (PSR, 2011). Choć we wstępach do obu tych książek napisano, że zawarte w nich ustalenia mają pierwszeństwo nad przepisami z Wielkiego słownika ortograficznego PWN, to słownik – a nie ZPSR lub PSR – jest według internetowych poradni językowych głównym źródłem norm pisowni słownictwa religijnego. W artykule zebrano wszystkie problemy internautów (zgłoszone do kwietnia 2015 r.), które były rozwiązywane przez poradnie za pomocą ZPSR (dotyczyły one pisowni m.in. wyrażeń z komponentami święty i błogosławiony, nazw kościołów czy nazw pojęć religijnych); podkreślono przy tym, że internetowe poradnie językowe ani razu nie powołały się na PSR, co może oznaczać, że nie jest ona wystarczająco znana nawet przez językoznawców polonistów.