Stygmatyzacja medialna public relations. Wyniki badania sposobów przedstawiania PR w polskich czasopismach opinii (2011–2016)
Słowa kluczowe:
public relations, PR, stygmatyzacja, czasopisma opinii, wizerunekAbstrakt
W artykule poruszono problem stygmatyzacji public relations w polskich mediach z perspektywy przeprowadzonych badań ilościowych i jakościowych, dotyczących sposobów przedstawiania PR w czasopismach opinii. Z analizy wynika, że PR ma raczej negatywny wizerunek społeczny, na który wpływa sposób, w jaki media używają tego terminu, kojarząc go z promocją, marketingiem, reklamą, wizerunkiem, propagandą itp. Negatywne użycie tego terminu wydaje się dość powszechne, a charakterystyczną cechą polskiej sfery publicznej jest użycie wyrażenia „czarny PR” do dyskredytowania lub krytyki przeciwników. Zauważa się częste zastosowanie wyrażeń powiązanych z public relations w negatywnych konotacjach lub jako synonimów innych terminów. Powoduje to zmianę pierwotnego znaczenia PR na gorsze i prowadzi do postępującego niezrozumienia, a w konsekwencji wpływa na wizerunek, postrzeganie społeczne, rozwój i edukację public relations. Jest to sprzeczne z ideą public relations rozumianego jako strategiczny proces komunikacji, budujący i utrzymujący wzajemnie korzystne relacje. Podejście mediów i społeczeństwa źle wpływa na PR i prowadzi do eskalacji błędnego rozumienia public relations. Starając się znaleźć odpowiedzi i rozwiązania adekwatne do sytuacji obciążającej i wizerunku public relations w Polsce, nawiązaliśmy czterostronne partnerstwo między: 1) Wydziałem Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego, 2) Związkiem Firm Public Relations, 3) Instytutem Monitorowania Mediów 4) oraz polskim portalem branżowym Proto.pl. Wspólnie postanowiliśmy przeprowadzić badania w celu zarysowania głównych obszarów zainteresowania i skali problemu. Starając się uzyskać najlepszą możliwą perspektywę i jakość materiałów, skupiliśmy się na polskich czasopismach opinii, które zgodnie z założeniem powinny zawierać najbardziej zrównoważone i uznane treści. Przeprowadziliśmy analizę sześciu polskich czasopism z sześciu pełnych kolejnych lat wydawniczych (2011–2016), szukając wzmianek o PR. Analiza została podzielona na trzy poziomy: 1) wydźwięk, 2) słowa kluczowe, 3) rama znaczeniowa. Do agregacji danych wykorzystaliśmy dedykowaną bazę danych dostarczoną przez IMM, która wygenerowała ponad 780 unikalnych rekordów fraz związanych z PR. Zebraliśmy i podsumowaliśmy wyniki, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób public relations jest prezentowane w polskich mediach. Artykuł zawiera pogłębioną analizę zebranego materiału i jest kontynuacją opublikowanego wcześniej artykułu programowego.
Downloads
Bibliografia
Monografie
Grunig J.E., Instytucjonalizacja, zarządzanie strategiczne i media elektroniczne: czy badania naukowe kształtują przyszłość public relations [w:] Public relations we współczesnym świecie: między służbą organizacji i społeczeństwu, red. J. Olędzki, Oficyna Wydawnicza
ASPRA-JR, Warszawa 2011.
Olędzki J., Etyka w polskim public relations. Refleksje badawcze, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2009.
Przybysz Ł., Dekadencja etyki polskiego public relations. Na przykładzie przetargu Kompanii Piwowarskiej [w:] Media Biznes Kultura. W kręgu starych i nowych mediów, red. M. Łosiewicz, A. Ryłko-Kurpiewska, TrueSign–Novae Res, Kinvara Co. Galway–Gdynia, 2016.
Artykuły
Olędzki J., Czarne sztuczki, propaganda i brudny PR. (Uzupełniony tekst referatu na III Kongresie PR w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, kwiecień 2004).
Olędzki J., O wizerunku public relations w polskim społeczeństwie, „Studia Medioznawcze” 2016, nr 1, s. 23–35.
Przybysz Ł., Czy jesteś dumny z bycia PR-owcem? Public relations w opinii studentów dziedziny, „Studia Medioznawcze” 2015, nr 2, s. 11–27.
Przybysz Ł., Stygmatyzacja medialna public relations. Analiza zjawiska w wybranych polskich czasopismach opinii, „Rocznik Bibliologiczno-Prasoznawczy” 2017, nr 9(20), s. 113–120.
Przybysz Ł., Stygmatyzacja medialna public relations. Sposoby przedstawiania dziedziny w polskich czasopismach opinii (2011–2016) – podstawy teoretyczne i zarys badań, „Media Biznes Kultura” 2019, nr 2(7), s. 55–68.
Źródła internetowe
Dane Związku Kontroli Dystrybucji Prasy, na podstawie: wirtualnemedia.pl, https://infogr.am/acd2e827-ff40-495d-99b8-c782d93fb282 (dostęp: 20.03.2018).
https://www.prsa.org/ (dostęp: 20.03.2018).
Instytut Monitorowania Mediów, https://www.imm.com.pl/ (dostęp: 20.03.2018).
PRoto.pl, http://www.proto.pl/ (dostęp: 20.03.2018).
Słownik pojęć związanych z komunikacją marketingową, red. Ł. Przybysz, https://www.prbezkomentarza.pl/slowniczek/ (dostęp: 20.03.2
Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii, Uniwersytet Warszawski, https://www.wdib.uw.edu.pl/ (dostęp: 20.03.2018).
Związek Firm Public Relations, http://www.zfpr.pl/ (dostęp: 20.03.2018).
Raporty z badań
Najbardziej opiniotwórcze polskie media w 2011 roku, raport Instytutu Monitorowania Mediów, Warszawa, luty 2012.
Najbardziej opiniotwórcze polskie media w 2012 roku, raport Instytutu Monitorowania Mediów, Warszawa, luty 2013.
Najbardziej opiniotwórcze polskie media w 2013 roku, raport Instytutu Monitorowania Mediów, Warszawa, luty 2014.
Najbardziej opiniotwórcze polskie media w 2014 roku, raport Instytutu Monitorowania Mediów, Warszawa, luty 2015.
Najbardziej opiniotwórcze polskie media w 2015 roku, raport Instytutu Monitorowania Mediów, Warszawa, marzec 2016.
Najbardziej opiniotwórcze polskie media w 2016 roku, raport Instytutu Monitorowania Mediów, Warszawa, luty 2017.