Academic Scientific JournalsClimate catastrophe discourses
DOI:
https://doi.org/10.26881/ae.2021.18.04Keywords:
discourse, climate catastrophe, natureAbstract
The aim of the article is to discuss the most important discourses that define the climate catastrophe: denialism, sustainable development, deep ecology, apocalyptic discourses and the concept of deep adaptation. These discourses are analyzed as narratives about the identity of people living in the times of globalization of environmental threats.
Downloads
Download data is not yet available.
References
Bendell J. Głeboka adaptacja: mapa nawigacyjna katastrofy klimatycznej. Dostęp: https://lifeworth.com/DeepAdaptation-pl (29.09.2021)
Bińczyk E. (2018). Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu. Warszawa: PWN.
Chutorański M. (2020). Nie tylko ludzkie wymiary edukacji. W stronę pedagogiki nieantropocentrycznej, Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytet Szczeciński.
Chutorański M., Makowska A. (2019). Rzeczy-kultura-edukacja, Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytet Szczeciński.
Czerepaniak -Walczak M. (2006). Pedagogika emancypacyjna, Gdańsk: GWP.
Debray R (2011), Du bon usage des catastrophes, Paris: Gallimard.
Girard R. (2018) Apokalipsa tu i teraz, Kraków: Wydawnictwo WAM.
Jacobs P.H., Jokimäki A., Rice K., Green S.A., Winkler B. (2016) Polluted Discourse: Communication and Myths in a Climate of Denial. In: Drake J., Kontar Y., Eichelberger J., Rupp T., Taylor K. (eds) Communicating Climate-Change and Natural Hazard Risk and Cultivating Resilience. Advances in Natural and Technological Hazards Research, vol 45. Springer, Cham. https://doi.org/10.1007/978-3-319-20161-0_3
Jacques, P. J.; Knox, C. C. (2016). Hurricanes and hegemony: a qualitative analysis of micro-level climate change denial discourses. Environmental Politics, 25(5), 831–852.
Jarecka U. (2020). Wyzwania antropocenu. Żywioł wody w retoryce audiowizualnych narracji o katastrofach, Kultura Współczesna, 2, 83-97.
Klein N. (2016). To zmienia wszysko. Kapitalizm kontra klimat. Warszawa:Muza.
Kozioł, P. (2018). Ekologia głęboka Arne Naessa – wizja panteistycznej religii współczesności. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, 4, 85–100.
Kozłowski S. (2000). Ekorozwój – wyzwanie XXI wieku. Warszawa: PWN.
Kwieciński, Z (1991), Nieobecne dyskursy cz. !, Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.
Latour B. (2015), Face a Gaia. Huit conferences sur le nouveau regime climatique, Paris: La Decouverte.
Lovelock J. (1988). The Ages of Gaia, Oxford: Oxford University Press.
Macnaghten P., Urry J. (2005). Alternatywne przyrody. Nowe myślenie o przyrodzie i społeczeństwie. Warszawa: Scholar.
Margulis L. (2000). Symbiotyczna planeta. Warszawa: Wydawnictwo CiS.
Naess, A. (1987). Ecology, Community and Lifestyle. Londyn: Cambridge University Press.
McKie, R. E. (2019). Climate change counter movement neutralization techniques: a typology to examine the climate change counter movement. Sociological Inquiry, 89(2), 288–316.
Mendel M. (2006). Pedagogika miejsca, Wrocław: Wydawnictwo Naukowe DSW.
Obrycka M. (2020). W stronę posthumanizmu. O wychowaniu do humanitaryzmu międzygatunkowego. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Panasiuk R. (1993). Człowiek wobec przyrody, Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica, 10. 5-26.
Peterson TC, Connolley WM, Fleck J (2008) The myth of the 1970s global cooling scientific consensus. Bulletin of the American Meteorological Society 89(9).1325–1337.
Szkudlarek T. (1993). Wiedza i wolność w pedagogice amerykańskiego postmodernizmu, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Śliwerski B. Szkudlarek T. (1991), Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Washington H. W. (2013), Human Dependence on Nature. New York: Earthscan.
Bińczyk E. (2018). Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu. Warszawa: PWN.
Chutorański M. (2020). Nie tylko ludzkie wymiary edukacji. W stronę pedagogiki nieantropocentrycznej, Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytet Szczeciński.
Chutorański M., Makowska A. (2019). Rzeczy-kultura-edukacja, Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytet Szczeciński.
Czerepaniak -Walczak M. (2006). Pedagogika emancypacyjna, Gdańsk: GWP.
Debray R (2011), Du bon usage des catastrophes, Paris: Gallimard.
Girard R. (2018) Apokalipsa tu i teraz, Kraków: Wydawnictwo WAM.
Jacobs P.H., Jokimäki A., Rice K., Green S.A., Winkler B. (2016) Polluted Discourse: Communication and Myths in a Climate of Denial. In: Drake J., Kontar Y., Eichelberger J., Rupp T., Taylor K. (eds) Communicating Climate-Change and Natural Hazard Risk and Cultivating Resilience. Advances in Natural and Technological Hazards Research, vol 45. Springer, Cham. https://doi.org/10.1007/978-3-319-20161-0_3
Jacques, P. J.; Knox, C. C. (2016). Hurricanes and hegemony: a qualitative analysis of micro-level climate change denial discourses. Environmental Politics, 25(5), 831–852.
Jarecka U. (2020). Wyzwania antropocenu. Żywioł wody w retoryce audiowizualnych narracji o katastrofach, Kultura Współczesna, 2, 83-97.
Klein N. (2016). To zmienia wszysko. Kapitalizm kontra klimat. Warszawa:Muza.
Kozioł, P. (2018). Ekologia głęboka Arne Naessa – wizja panteistycznej religii współczesności. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, 4, 85–100.
Kozłowski S. (2000). Ekorozwój – wyzwanie XXI wieku. Warszawa: PWN.
Kwieciński, Z (1991), Nieobecne dyskursy cz. !, Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.
Latour B. (2015), Face a Gaia. Huit conferences sur le nouveau regime climatique, Paris: La Decouverte.
Lovelock J. (1988). The Ages of Gaia, Oxford: Oxford University Press.
Macnaghten P., Urry J. (2005). Alternatywne przyrody. Nowe myślenie o przyrodzie i społeczeństwie. Warszawa: Scholar.
Margulis L. (2000). Symbiotyczna planeta. Warszawa: Wydawnictwo CiS.
Naess, A. (1987). Ecology, Community and Lifestyle. Londyn: Cambridge University Press.
McKie, R. E. (2019). Climate change counter movement neutralization techniques: a typology to examine the climate change counter movement. Sociological Inquiry, 89(2), 288–316.
Mendel M. (2006). Pedagogika miejsca, Wrocław: Wydawnictwo Naukowe DSW.
Obrycka M. (2020). W stronę posthumanizmu. O wychowaniu do humanitaryzmu międzygatunkowego. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Panasiuk R. (1993). Człowiek wobec przyrody, Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica, 10. 5-26.
Peterson TC, Connolley WM, Fleck J (2008) The myth of the 1970s global cooling scientific consensus. Bulletin of the American Meteorological Society 89(9).1325–1337.
Szkudlarek T. (1993). Wiedza i wolność w pedagogice amerykańskiego postmodernizmu, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Śliwerski B. Szkudlarek T. (1991), Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Washington H. W. (2013), Human Dependence on Nature. New York: Earthscan.
Downloads
Published
2021-11-14
How to Cite
Kopciewicz, L. (2021). Climate catastrophe discourses. Ars Educandi, 18(18), 67–82. https://doi.org/10.26881/ae.2021.18.04
Issue
Section
Artykuły i rozprawy
