Regres kultury, koniec przyszłości i koniec rozwoju – czytając kulturę Baumanem i Wilberem

Abstrakt

W kontekście tytułowego regresu kultury pojawić się powinny dwie ważne analizy wybitnych znawców kultury. Z jednej strony Zygmunt Bauman to postać, która wniosła do analizy kultury współczesnej niezwykle nosne kategorie, metafory oraz retorykę wykraczającą  poza socjologię, jego domenę i przypisaną dyscyplinę.  Chciałbym dodać od razu, że w kontekście tytułowego  regresu kultury zdecydowanie odwołam się do ostatniej analizy Baumana zawartej w ,,Retrotopia'' (2017). Analiza tego swoistego ,,testamentu teoretycznego'' w postaci retrotopii Zygmunta Baumana, wybitnego myśliciela współczesności,  staje się wyraźnie znaczącą kategorią, poprzez którą można odczytać istotne relacje pomiędzy kulturą a jej domenami, w tym też edukacją.  Drugą postacią z kręgu wybitnych przedstawicieli ducha, który prezentuje też analizy regresu kultury i załamanie toru ewolucji kultury w świetle własnej teorii integralnej jest Ken Wilber.  W prezentowanym tutaj szkicu właśnie dorobek Zygmunta Baumana oraz Kena Wilbera stanowią  dla mnie źródło inspiracji do twórczej analizy kultury poprzez wypracowane przez tych badaczy odniesienia do interpretacji kultury w stanie regresu i kryzysu.