Uniwersyteckie Czasopisma NaukowePrawo żeglarskie – pytanie o status dyscypliny i program badań
DOI:
https://doi.org/10.26881/gsp.2019.3.19Abstrakt
The traditionally established divisions of law are currently subject to modification occurring in line with the phenomenon of regulating more and more human activities. While the division between public and private law, as well as the catalog of legal branches is still quite stable, more specific areas of law are visible, indicated mostly according to their subject. Sailing law (also called boating law) is the case.
The collectivity of norms regulating offshore sailing is most often referred to as maritime law (lex generalis), and it covers norms regulating sailing, i.e. sailing law (lex specialis). however, sailing is subject to very complex and heterogenous regulations. The article lists the most significant legal provisions in practice. more aspects of sailing can be included and specified as indicated in the article.
each aspect mentioned above may require going beyond the legal system due to the general clause referring to the best maritime practices. This helps us to realize that sailing law can be divided into sets of theoretical aspects pertaining to the creation of the theory of sailing law.
It all reflects the complexity and beauty of sailing law. It is not a branch of law. however, due to the subject of its applicability and the specificity of sailors, it is an area of law ensuring safety on the water. This precaution has the nature of a legal principle justifying and being the basis for most of the regulations applicable to maritime transport, therefore, also sailing.
Downloads
Bibliografia
Dziewulski, j.W. (2004), jacht na silniku, [w:] m. Berkowski, j. Czajewski, z. dąbrowski,
J. W. Dziewulski, m. Tulo-dziewulska, Manewrowanie jachtem żaglowym. Komendy. Jacht pod żaglami. Jacht na silniku, Warszawa, s. 139.
Guść, j. (2007), Akt normatywny, [w:] j. zajadło (red.), leksykon współczesnej teorii i filozofii prawa. 100 podstawowych pojęć, Warszawa, s. 11.
Izdebski, h. (2008), elementy teorii i filozofii prawa, Warszawa. Koczorowski, e., Koziarski, j.,
Pluta, R. (1972), Zwyczaje i ceremoniał morski, Gdańsk. Koczorowski, e., Koziarski, j., Pluta, r. (2008), ceremoniał morski i etykieta jachtowa, Warszawa. Stawecki, T., Winczorek, P. (2003), Wstęp do prawoznawstwa, Warszawa.
Stępień, B. (2013), Morska i oceaniczna żegluga jachtowa w świetle prawa międzynarodowego publicznego, gliwice.
Stępień, B. (2016), Prawo międzynarodowe publiczne a bezpieczeństwo żeglugi morskiej, gliwice.
Szydzik, A. (2017), Autonomia sportu a kompetencje państwa w zakresie nadzoru nad polskimi związkami sportowymi, [w:] III Konferencja Naukowa Pomorskiej Izby Adwokac- kiej w Gdańsku „Prawo sportowe”, organizowana przez Pomorską izbę Adwokacką w Gdańsku i Wyższą szkołę Administracji i Biznesu im. eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni, 9 listopada 2017 r.
Szydzik, A. (2018a), Autonomia sportu a międzynarodowe organizacje sportowe na przykładzie World sailing, [w:] ogólnopolska Konferencja Naukowa „sport i Kultura fizyczna w xxi wieku – wyzwania dla ustawodawcy”, organizowana przez Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn, 23 marca 2018 r.
Szydzik, A. (2018b), Klub sportowy jako przedsiębiorca w polskim porządku prawnym, disputatio 26, s. 107–120..
Wiśniewski, A. (2007), fragmentaryzacja prawa, [w:] j. zajadło (red.), leksykon współczesnej teorii i filozofii prawa. 100 podstawowych pojęć, Warszawa, s. 96–97.
Wronkowska, S. (2001), System prawny a porządek prawny i ład społeczny, [w:] eadem, z. ziembiński, Zarys teorii prawa, Poznań, s. 180–196.
Zeidler, K. (2012), z prawem w żaglach. nowa ustawa z 2011 r. o bezpieczeństwie mor- skim, Żagle 2, s. 14–17.
Zeidler, K. (2014), Prawo ochrony dziedzictwa kultury jako nowa gałąź prawa, [w:] idem (red.), Prawo ochrony zabytków, Warszawa–Gdańsk, s. 23–33.
Zeidler, K., ostrowski, P. (2014), Klauzula generalna dobrej praktyki morskiej – zarys problematyki, GSP 32, s. 455–467.
Ziemblicki, B. (2015), Prawo dla żeglarzy, Warszawa.
