Polityka kulturalna Unii Europejskiej

Abstrakt

Kultura jest pojęciem wieloznacznym i pojemnym. W dyskursie prawniczym na zwykłe trudności wywołane zmiennością treści i konotacji tego słowa nakłada się nadto brak definicji legalnej. Najczęściej za kulturę uważa się całokształt duchowego i materialnego dorobku ludzkości, przy czym, jeśli dodać do tego określenia element pokoleniowości, możemy mówić o dziedzictwie kultury. Ochrona tego dziedzictwa stała się jednym z priorytetów współczesnego świata i uwarunkowała powstanie polityki kulturalnej właściwej dla każdego z państw. Powstanie Wspólnoty Europejskiej zbliżyło do siebie obywateli państw członkowskich i wpłynęło na ukształtowanie się wspólnej ich tożsamości, co skutkowało rozwijaniem wspólnego europejskiego dziedzictwa. Przeobrażenie zaś Wspólnoty w Unię Europejską – podmiot różniący się od klasycznych organizacji międzynarodowych – skutkowało koniecznością opracowania równie niestandardowych rozwiązań w odniesieniu do integracji i współpracy państw członkowskich w zakresie wspólnego dziedzictwa kultury, a także usystematyzowania wspólnej polityki kulturalnej. Już samo motto Unii – „zjednoczona w różnorodności” – wskazuje na kulturowy paradygmat „jedność w wielości”, a więc na zasadę zachowania niejednakowych kodów kulturowych funkcjonujących na kontynencie europejskim. Wzrost zainteresowania wspólną polityką w sprawach kultury jest zauważalny, a tym samym polityka kulturalna stała się jednym z komponentów działalności Unii Europejskiej. W artykule przybliżono ewolucję polityki kulturalnej Unii Europejskiej, jednocześnie wskazując na jej wpływ na ochronę dziedzictwa kultury.