Zwrot performatywny. Animacja jako narzędzie kreowania tożsamości na przykładzie Gdańska

Autor

  • Karolina Ciechorska-Kulesza Uniwersytet Gdański

Słowa kluczowe:

tożsamość, miasto, miejsce, Gdańsk, animacja, działanie

Abstrakt

Celem artykułu jest przedstawienie relacji animacji kultury i tożsamości na podstawie założeń teoretyczno-metodologicznych, oscylujących wokół koncepcji działania. Przedstawione zostaną dylematy, a także potencjał tego typu podejścia związanego z badaniem tożsamości miejsca – dokładniej miasta. Na przykładzie głównych cech i treści inicjatyw o charakterze animacyjnym w Gdańsku zostaną ukazane tematy i zagadnienia, które mogą stanowić kontynuację badań, w tym badań w działaniu, a także które uwrażliwiają na nierozpoznane czy nieobecne w dominujących dyskursach i działaniach obszary oraz problemy społeczne. 

Downloads

Download data is not yet available.

Bibliografia

Bokszański Z., 2002, Tożsamość [w:] Encyklopedia socjologii, t. 4, Warszawa: Oficyna Naukowa.

Borowiak B., 2016, „Szlakiem głosu” – intuicje, pytania, dylematy. Metodologia projektu emancypacyjnej historii mówionej grup mniejszościowych [w:] B. Borowiak (red.), Szlakiem głosu. Tożsamości mniejszościowe w przestrzeni miasta, Gdańsk: Stowarzyszenie Arteria.

Bossak-Herbst B., 2009, Antropolis. Współczesny Gdańsk w wymiarze symbolicznym, Warszawa: TRIO.

Bukowski A., 2011, Region tradycyjny w unitarnym państwie w dobie globalizacji. Przypadek województwa małopolskiego, Kraków: Wydawnictwo UJ.

Bukraba-Rylska I., 2017, Doświadczanie kultury – propozycje teoretyczne [w:] I. Bukraba-Rylska, M. Wieruszewska, K. Burdyka (red.), Lokalne dziedzictwo kulturowe w doświadczeniu mieszkańców wsi, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.

Ciechorska-Kulesza K., 2016a, Genius loci and social activity. The case of Polish immigrants in Reykjavik and the Tricity [w:] D. Rancew-Sikora, U. Dis Skaptadottir (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.

Ciechorska-Kulesza K., 2016b, Tożsamość a przestrzeń w warunkach niestabilnych granic. Przypadek byłego województwa elbląskiego, Gdańsk: Instytut Kaszubski.

Ciechorska-Kulesza K., 2017, Tworząc miejsce. Dyskurs tożsamościowy a animacja kultury na przykładzie Gdańska, Szczecina i Wrocławia, Opuscula Sociologica, nr 3.

Ciechorska-Kulesza K., Grabowski T., Michałowski L., Obracht-Prondzyński C., Stachura K., Zbieranek P., 2019, Współczesne oblicza tożsamości gdańszczan, Gdańsk: Instytut Kaszubski.

Collins R., 2011, Łańcuchy rytuałów interakcyjnych, Kraków: NOMOS.

Copik I., 2013, Pedagogika miejsca – kultura lokalna a kształtowanie się tożsamości współczesnego człowieka, Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie, t. XXII.

Czarnecki S. et al., 2012, Poszerzanie pola kultury. Diagnoza potencjału sektora kultury w Gdańsku, Gdańsk: Instytut Kultury Miejskiej.

Czyżewski K., 2009, Czas animacji kultury, Kultura współczesna, nr 4.

Dolistowska M., 2010, Miasto wielokrotnego zapisu – ikonosfera nowych przestrzeni tożsamości, Czasopismo techniczne. Architektura, R. 107, z. 7-A/2.

Domańska E., 2007, „Zwrot performatywny” we współczesnej humanistyce, Teksy Drugie, nr 5, s. 48–61.

Dragićević-Šešić M., Stojković B., 2010, Kultura: zarządzanie, animacja, marketing, tłum. J. Ambroziak, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, Wrocław: Kolegium Europy Wschodniej.

Dymarski Z., 2017, Miejskość i budowanie tożsamości człowieka. Polskie doświadczenia, Gdańsk: Wydawnictwo UG.

Frysztacki K., 2018, Kryzys i odnowa miejskiej wspólnoty-społeczności lokalnej, Miscellanea Anthropologica et Sociologica, t. 19(1).

Idzikowski B., 2012, Interdyscyplinarne konteksty animacji kultury, Rocznik Lubuski, nr 38(2).

Iwińska K., 2015, Być i działać w społeczeństwie. Dyskusje wokół teorii podmiotowego sprawstwa, Kraków: NOMOS.

Józefowicz K., 2017, Wydział Rzeźby i Intermediów [w:] A. Drączkowska (red.), Działalność kulturalna Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, Gdańsk: Akademia Stuk Pięknych w Gdańsku.

Loew P., 2006, Gdańsk: między mitami, Olsztyn: Wspólnota Kulturowa „Borussia”.

Łukowski W., 2002, Społeczne tworzenie ojczyzn, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.

Mendel M., 2006, Pedagogika miejsca i animacja na miejsca wrażliwe [w:] M. Mendel (red.), Pedagogika miejsca, Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.

Mendel M., Szkudlarek T., 2009, Parcelacje, heterotopie i kultura. Wokół (re)animacji przestrzeni miejskich [w:] M. Cackowska (red.), Łaźnia. Sztuka w projektach zmiany społecznej, Gdańsk: CSW Łaźnia.

Rakowski T., 2013, Etnografia/Animacja/Sztuka. Wprowadzenie [w:] T. Rakowski (red.), Etnografia/Animacja/Sztuka. Nierozpoznane wymiary rozwoju kulturalnego, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.

Rogozińska A., 2009, Animacja kultury a zmiana społeczna, Kultura Współczesna, nr 4.

Skórzyńska A., 2014a, Edukacja kulturowa [w:] R. Koschany, A. Skórzyńska (red.), Edukacja kulturowa. Podręcznik, Poznań: Centrum Kultury ZAMEK.

Skórzyńska A., 2014b, W poszukiwaniu miasta jako praxis [w:] E. Rewers (red.), Kulturowe studia miejskie. Wprowadzenie, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.

Skrzypczak B., 2006, Profil animatora społecznego [w:] P. Henzler, B. Skrzypczak (red.), Kim jest animator społeczny, Warszawa: Centrum Wspierania Aktywności Lokalnej CAL.

Smolarkiewicz E., 2010, „Przerwana” tożsamość. Odtwarzanie i tworzenie tożsamości w społecznościach postmigracyjnych, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

Sztompka P., 2016, Kapitał społeczny. Teoria przestrzeni międzykulturowej, Kraków: Znak.

Zarycki T., 2008, Wybrane dylematy budowy tożsamości regionalnej [w:] A. Kasińska-Metryka, R. Miernik (red.), Tożsamość województwa świętokrzyskiego w kontekście kraju i Unii Europejskiej, Kielce–Katowice: Unikat.

Pobrania

Opublikowane

2019-12-17

Jak cytować

Ciechorska-Kulesza, K. (2019). Zwrot performatywny. Animacja jako narzędzie kreowania tożsamości na przykładzie Gdańska. Miscellanea Anthropologica Et Sociologica, 20(4), 122–137. Pobrano z https://czasopisma.bg.ug.edu.pl/index.php/maes/article/view/4223