Gemeinsame (?) Kommunikationsräume im öffentlichen Diskurs

Abstrakt

Wspólne (?) przestrzenie komunikacyjne w dyskursie publicznym

Język nie tylko odwzorowuje rzeczywistość, ale również ją tworzy. Tworzy także naszą tożsamość, określa jako indywiduum i jako członka określonej grupy społecznej, w szerszym ujęciu kulturowym. To, co pozwala nam identyfikować się z określonym językiem, to nasza kulturowa, polityczna czy też narodowa przynależność, wspólny obszar określony geograficznie oraz świat zewnętrzny, pozajęzykowy, który na ów język wpływa w stopniu znaczącym. Dyskursywne obrazy rzeczywistości, których jesteśmy uczestnikami, są dla nas odbiorców mniej lub bardziej zrozumiałe, a co za tym idzie, mniej lub bardziej dostępne. Przedmiotem artykułu jest próba odpowiedzi pytanie, jakie aspekty naszej wiedzy pozajęzykowej determinują (i w jakim stopniu) naszą percepcję rzeczywistości, a tym samym naszą przynależność do określonej grupy uczestników dyskursu. Punkt odniesienia stanowią tu okazjonalizmy, obecne w medialnej przestrzeni publicznej, nadające niejednokrotnie sens wypowiedziom, zastępują dłuższe jednostki syntaktyczne.