Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweDystans społeczny wobec osób z zaburzeniami komunikacji na tle spektrum autyzmu i uszkodzeniami słuchu
Słowa kluczowe:
problemy komunikacyjne, uszkodzenie słuchu, spektrum autyzmu, dystans społecznyAbstrakt
Niniejszy artykuł to badawcza praca dotycząca zagrożenia wykluczeniem społecznym osób dotkniętych zaburzeniami komunikacyjnymi na tle deficytów słuchowych oraz spektrum autyzmu. Ma charakter eksploracyjny. Praca utrzymana jest w paradygmacie ilościowym. Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego. Wyniki badań pochodziły od 436 respondentów w wieku adolescencji i wczesnej dorosłości. Uwzględniono następujące zmienne: płeć, rola w systemie edukacji, poziom wykształcenia, miejsce zamieszkania, rodzaj reprezentowanej dziedziny nauki. Wyniki badań pokazały, iż biorąc pod uwagę średnie grup dystans społeczny jest niewielki. Dokonując jednak analizy jakościowej okazuje się, iż badani byliby skłoni włączać osoby z uszkodzonym słuchem i ze spektrum autyzmu do kręgu przyjaciół, jednak poziom pełnienia ról partnerskich nie był już możliwy do osiągnięcia. Rodzaj niepełnosprawności brany pod uwagę w badaniach stanowi czynnik różnicujący dystans społeczny, a spośród zmiennych demograficznych respondentów płeć oraz reprezentowania dziedzina nauki poróżnia wyniki prób.
Downloads
Bibliografia
Babbie E. (2009), Podstawy badań społecznych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Bhadury J, Mighty E.J and Damar H. (2000), Maximising workforce diversity in project teams: a network flow approach, Omega: The Internaninal Journal of Management Science, 28, 2: 143–153.
Bogardus E.S. (1925), Measuring social distance, Journal of Applied Psychology, 9: 229–308.
Chestang L.W. (2004), The development of social work's discourse on multicultural issues during the past 20 years [w:] Education for multicultural social work practice: Critical viewpoint and future direction, L. Gutierrez, M.D. Zuniga, D. Lum (eds), Council on Social Work Education, Alexandria, VA, 173–184.
Fajfer-Kruczek I. (2015), Wykluczenie społeczne osób z niepełnosprawnością w środowisku lokalnym, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.
Gajdzica Z. (2011), Opinie nauczycieli szkół ogólnodostępnych na temat edukacji włączającej uczniów z lekkim upośledzeniem umysłowym w kontekście toczącej się reformy kształcenia specjalnego [w:] Uczeń z niepełnosprawnością w szkole ogólnodostępnej, Z. Gajdzica (red.), Oficyna Wydawnicza Humanitas WSH, Sosnowiec, 56–79.
Grabias S. (2007), Język, poznanie, interakcja [w:] Język. Interakcja. Zaburzenia mowy. Metodologia badań, T. Woźniak, A. Domagała (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin, 355–377.
Greene Roberta R. (2017), Human Behavior Theory a Diversity Framework, Routledge, NewYork, doi: https://doi.org/10.4324/9781351327527.
Heathertorn T., Helb M., Hull J., Kleck R. (2008), Społeczna Psychologia Piękna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Nęcki Z. (2000), Komunikacja międzyludzka, Antykwa, Kraków.
Nowak K. (2002), Postawy młodzieży wobec osób niepełnosprawnych ruchowo, Annales Pedagogia – Psychologia, 1.
Ostrowna, A. (2015), Niepełnosprawni w społeczeństwie 1993–2013, Wydawnictwo Instytutu Filozofii i Socjologii PAN, Warszawa.
Ruka, M. (2009), Rehabilitacja społeczna osób niepełnosprawnych [w:] Pedagogika specjalna. Różne poszukiwania – wspólna misja, Wyd. Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej, Warszawa, 502.
Sołoma L. (2002), Metody i techniki badań socjologicznych, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn.
Włodarczyk E. (2003), Kultura [w:] Encyklopedia Pedagogiczna XXI wieku, t 2, J. Pilch (red.), Warszawa.
Wojcieszke B. (2002), Człowiek wśród ludzi: zarys psychologii społecznej, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
