Dekonstrukcja znaczeń nadawanych żądaniom przez nauczycieli pracujących z uczniami z niepełnosprawnością intelektualną

Autor

  • Agnieszka Drabata Uniwersytet Gdański

Słowa kluczowe:

szkoła, obowiązek, przymus, żądanie, proces edukacyjny, emancypacja, niepełnosprawność intelektualna

Abstrakt

Edukacja, w szerszym znaczeniu jawi się jako proces niejasny i nieformalny, za którego sprawą uczeń może doświadczać wolności wyrażanej myślami i słowami. Czy wolność taka jest możliwa do osiągnięcia przez uczniów z niepełnosprawnością intelektualną? Czy nauczyciel daje prawo do tej wolności, kiedy to wyposażony w odpowiednie narzędzia, konfrontuje się z uczniami, wydaje dyspozycje, kieruje wobec nich żądania? Czy samo bycie nauczycielem oznacza, że wie on czego żądać od swych podopiecznych? Jak dalece uznaje on prawo do samostanowienia poprzez akceptację sprzeciwu wyrażanego wobec żądań, jakie do nich kieruje? Dekonstrukcja znaczeń nadawanych żądaniom przez nauczycieli w procesie edukacyjnym oraz wyzwania emancypacyjne w edukacji i wspieraniu uczniów z niepełnosprawnością intelektualną to obszary objęte tym artykułem.

Downloads

Download data is not yet available.

Bibliografia

Biesta G.J.J. (2013), The beautiful risk of education, Paradigm Publishers, London.

Booth S., Marton F. (1997), Learning and awareness, Mahwah, N.J., Lawrence Erlbaum Associates.

Głodkowska J. (2017), Dydaktyka specjalna. Od wzorca do interpretacji, PWN, Warszawa.

Janowski A. (1995), Uczeń w teatrze życia szkolnego, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.

Jurgiel A. (2009), Doświadczanie szkoły przez uczniów. Rekonstrukcja fenomenograficzna, „Problemy Wczesnej Edukacji”, nr 2(10), s.142–149.

Jurgiel-Aleksander A. (2016), Fenomenografia i jej poznawcze konsekwencje w świetle projektu na temat doświadczeń edukacyjnych dorosłych. Refleksja badacza, „Rocznik Andragogiczny”, nr 23, s. 267–282.

Kohut D. (2014) Pomiędzy piętnem a edukacją osób z niepełnosprawnością intelektualną, „Niepełnosprawność. Dyskursy pedagogiki specjalnej”, nr 14, s. 91–99.

Krause A. (2011), Współczesne paradygmaty pedagogiki specjalnej, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.

Kubinowski D., Nowak M. (red.) (2006), Metodologia pedagogiki zorientowanej humanistycznie, „Impuls”, Kraków.

Lech A. (2013), Społeczne konstruowanie rzeczywistości obiektywnej, Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej Seria „Organizacja i Zarządzanie”, z. 65, nr kol. 1897.

Luc J. (2013), Czym jest rozumienie w humanistyce? Próba odpowiedzi H.G. Gadamera., IDEA – Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych, XXV, Białystok, http://repozytorium.uwb.edu.pl/jspui/bitstream/11320/593/1/Idea_2013_Luc.pdf [dostęp: 1 marca 2018].

Łysek J. (1996), Rozumienie hermeneutyczne w pedagogice, Chowanna 1-2, 7-20, http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Chowanna/Chowanna-r1996-t1_2/Chowanna-r1996-t1_2-s7-20/Chowanna-r1996-t1_2-s7-20.pdf [dostęp: 1.03.2018].

Markowski M.P. (2003), Efekt Inskrypcji. Jacques Derrida i literatura, Wydawnictwo Homini, Kraków.

Mieszalski S. (1997), O przymusie i dyscyplinie w klasie szkolnej, WSiP, Warszawa.

Moń R., (1999), Odpowiedzialność fundamentem ludzkiej podmiotowości. Potrzeba i możliwości koncepcji E. Lévinasa, Wydawnictwo Akademii Teologii Katolickiej, Warszawa.

Moroz J. (2013), Fenomenografia jako metoda badania treści świadomościowych, „Pedagogika Szkoły Wyższej”, nr 1, s. 33–44.

Okoń W. (1992), Słownik Pedagogiczny, PWN, Warszawa.

Ryszard M. (1999), Odpowiedzialność fundamentem ludzkiej podmiotowości. Potrzeba i możliwości koncepcji E. Levinasa, Wydawnictwo Akademii Teologii Katolickiej, Warszawa.

Sokołowski R. (2012), Wprowadzenie do fenomenologii, przeł. M. Rogalski, Wydawnictwo WAM, Kraków.

Szczęsny W. (2008), Metodyka badań pedagogicznych i pisania prac dyplomowych, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa.

Szkudlarek T., Śliwerski B., (1992), Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.

Sztobryn S. (1983), Dialektyka swobody i przymusu w pedagogice S. Hessena, „Studia Filozoficzne” nr 1112, s. 203–212.

Wehmeyer M., Shwartz M. (1998), The Relationship Between Self-Determination and Quality of Life for Adults with Mental Retardation, „Education and Training in Mental Retardation and Developmental Disabilities”, 33(1), s. 3–12.

Wołoszyn S. (1995), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej końca XVIII stulecia, t. 1, Dom Wydawniczy „Strzelec”, Kielce.

Żuk P. (2007), Struktura a kultura. O uwarunkowaniach orientacji emancypacyjnych w społeczeństwie polskim, Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, Warszawa.

Żyta A. (2013), Samostanowienie dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną we współczesnej Polsce – pozory czy rzeczywistość? „Człowiek – Niepełnosprawność – Społeczeństwo”, nr 4(22), s. 117–130.

Pobrania

Opublikowane

2018-09-05

Jak cytować

Drabata, A. (2018). Dekonstrukcja znaczeń nadawanych żądaniom przez nauczycieli pracujących z uczniami z niepełnosprawnością intelektualną. Niepełnosprawność, (30), 295–310. Pobrano z https://czasopisma.bg.ug.edu.pl/index.php/niepelnosprawnosc/article/view/8500