Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweO wyższości umiejętności nad refleksją (w kontekście studenckich interpretacji przedmiotu pedagogiki specjalnej)
Słowa kluczowe:
umiejętności, namysł, kompetencje realizacyjne, kompetencje interpretacyjne, przedmiot pedagogiki specjalnejAbstrakt
Przedmiotem artykułu są studenckie definicje przedmiotu pedagogiki specjalnej. Ich analiza wskazuje na dwie tendencje w myśleniu studentów. Pierwsza polega na zerwaniu związku między namysłem a działaniem i dominację orientacji metodycznej, w ramach której kompetencje realizacyjne zyskują na znaczeniu kosztem kompetencji interpretacyjnych. Umiejętności nabierają w tym kontekście charakteru instrumentalnego, zredukowanego do aplikacji rozwiązań, których cele nie zależą od działających ludzi. Druga tendencja polega na ujmowaniu pedagogiki specjalnej jako subdyscypliny naukowej, której zadaniem jest poznawanie rzeczywistości i poszukiwanie sposobów działania w niej.
Downloads
Bibliografia
Bilińska-Suchanek E. (2011), Opór wobec szkoły. Dorastanie w perspektywie paradygmatu oporu, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Czerka E. (2013), Przejawy kultury terapeutycznej w edukacji akademickiej, „Edukacja Dorosłych” nr 2.
Giddens A. (2010), Nowoczesność i tożsamość, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010.
Giroux H. (2010), Teoria krytyczna i racjonalność w edukacji obywatelskiej [w:] H. Giroux, L. Witkowski, Edukacja i sfera publiczna. Idee i doświadczenia pedagogiki radykalnej, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Habermas J., (1999), Teoria działania komunikacyjnego. Racjonalność działania a racjonalność społeczna, t.1, PWN, Warszawa.
Hessen S. (1997), Podstawy pedagogiki, Wydawnictwo „Żak”, Warszawa.
Kołakowski L. (2002), Kapłan i błazen (Rozważania o teologicznym dziedzictwie współczesnego myślenia) [w:] L. Kołakowski, Pochwała niekonsekwencji. Pisma rozproszone z lat 1955–1968, t. 2, „Puls”, Londyn.
Krause A. (2011), Paradygmaty w pedagogice i jej dyscyplinach szczegółowych, http://files.clickweb.home.pl/homepl37784/file/sztw_2011_2_71_amadeuszkrause.pdf [dostęp: 20.07.2017].
Krause A. (2009), Teoretyczne i empiryczne problemy pedagogiki specjalnej. Zarys obszarów badawczych, „Niepełnosprawność. Dyskursy pedagogiki specjalnej”, nr 1.
Krause A. (2013), Teoretyczne inspiracje pedagogiki specjalnej – pedagogika krytyczna, „Studia Edukacyjne” nr 25.
Krzemińska D., Rzedzicka K. (2009), O przygotowaniu zawodowym pedagogów specjalnych – krajobraz (bez)zmian?, „Niepełnosprawność. Dyskursy pedagogiki specjalnej”, nr 1.
Kwaśnica R. (1990), Ku pytaniom o psychopedagogiczne kształcenie nauczycieli [w:] Ku pedagogii pogranicza, Z. Kwiecińki, L. Witkowski (red.), Wydawnictwo UMK, Toruń.
Kwiatkowska H. (2008), Pedeutologia, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa.
McLaren P. (1991), Rytualne wymiary oporu – błaznowanie i symboliczna inwersja” [w:] Nieobecne dyskursy, cz. 1, Z. Kwieciński (red.), Wydawnictwo UMK, Toruń.
Rutkowiak J. (1995), „Pulsujące kategorie” jako wyznaczniki mapy odmian myślenia o edukacji [w:] Odmiany myślenia o edukacji, J. Rutkowiak (red.), Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
