Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweTłumacze kontra maszyny. Czy uczyć/jak uczyć przekładu?
DOI:
https://doi.org/10.26881/head.2024.2.02Słowa kluczowe:
dydaktyka, tłumaczenia pisemne, tłumaczenie automatyczne, efekty kształcenia, sylabus, sztuczna inteligencjaAbstrakt
Artykuł dotyczy dydaktyki przekładu i ma na celu odpowiedź na pytanie, czy w dobie rozwijającej się w astronomicznym tempie sztucznej inteligencji zawód tłumacza, a co za tym idzie, kształcenie studentów w tym kierunku ma jeszcze jakiś sens, a jeśli tak, to jakie konkretnie umiejętności powinny być ujęte w ramy kształcenia i jakimi metodami powinny być one rozwijane. W tym celu przeanalizuję treści programowe, efekty kształcenia i sposoby ich weryfikacji na przedmiotach tłumaczeniowych w różnych polskich uniwersytetach. Dokonam również przeglądu literatury w tym zakresie, a także podzielę się własnymi refleksjami na temat kompetencji kluczowych w nauczaniu tłumaczeń pisemnych.
Bibliografia
Gałuskina K., Marcol L. (2011). Modele kształcenia tłumaczy w zakresie wiedzy specjalistycznej z dziedziny prawa. „Rocznik Przekładoznawczy. Studia nad teorią, praktyką i dydaktyką przekładu”, nr 6, s.166-178.
Hejwowski, K. (2012). Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu. Warszawa: PWN.
Jarniewicz, J. (2018). Tłumacz między innymi. Szkice o przekładach, językach i literaturze. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum.
Kiraly, D. (2000). A social constructivist approach to translator education: Empowerment from theory to practice. Manchester: St. Jerome.
Lindemann, A. (2019). Wyzwania w zakresie profesjonalnych tłumaczeń pisemnych i ustnych w przyszłości. „Studia Translatorica”, nr 10, s. 383-389.
Małgorzewicz, A. (2014). Językowe i niejęzykowe kompetencje tłumacza. Próba zdefiniowania celów translodydaktyki akademickiej. „Lingwistyka Stosowana”, nr 11, s.1-10.
Trojszczak, M. (2019). Dydaktyka przekładu pisemnego w dobie nowoczesnych technologii tłumaczeniowych. „Konińskie Studia Językowe”, nr 7 (3), s.341-360.
Pym, A. (2013). Translation Skill-Sets in a Machine-Translation Age. “Meta”, nr 58 (3), s.487-503.
